Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης: Αξία έχει η υγεία της ψυχής
Είτε πέντε χρόνια ζήσει κανείς, είτε εκατόν πέντε δεν έχει σημασία. Αξία έχει η υγεία της ψυχής
Χαρά σ’ αυτούς που αντιμετωπίζουν την περίπτωση της ασθενείας με μετάνοια και είτε ζήσουν είτε όχι, θα είναι έτοιμοι. Ο Κύριος περιμένει. Περιμένει στο Φρέαρ του Ιακώβ την κάθε ψυχή, όσο αμαρτωλή κι αν είναι.
Περιμένει ν’ αδειάσει στο εξομολογητήριο το θολό νερό της ψυχής της και να γεμίσει με νερό καθαρό, ώστε να μήν διψάσει στην Αιώνια Ζωή.
Αγίου Σωφρόνιου του Έσσεξ: Η οδός του Θεού
Και τώρα επαναλαμβάνω ότι τίποτε άλλο εκτός από τον Σταυρό δεν κηρύσσουμε. Και αν προσκαλούμε κάποιον να συμπορευθεί μαζί μας, τον καλούμε μόνο προς το Σταυρό, και το θεωρούμε αυτό ως τη μεγαλύτερη και ασύγκριτη δόξα. Όταν ο Κύριος επισκέπτεται την ψυχή, τότε ο Σταυρός γίνεται ελαφρύς και κάποτε μάλιστα ανείπωτα γλυκύς. Όταν όμως ευδοκεί να την εγκαταλείπει σε κόπους και ασθένειες, τότε οφείλουμε να χαιρόμαστε με την ελπίδα ότι θα λάβει ακόμη μεγαλύτερη δόξα.
Η περίπτωση αυτή, παρ’ όλη την αγάπη που εμπεριέχει προς τους ανθρώπους, μας αναγκάζει συχνά να σιωπούμε, να μην μιλάμε για την οδό του Θεού, γιατί ενώ είναι πολυπόθητη για όσους αγαπούν τον Εσταυρωμένο Χριστό, γίνεται για τους άλλους καταθλιπτική. Και όταν αυτοί κουραστούν, αρχίζουν να καταρώνται εκείνον που τους την κήρυξε. Φοβάμαι πάντοτε για τους ανθρώπους αυτούς, μήπως έχοντας γνωρίσει εν μέρει τη χάρη του Θεού και βλέποντας στη συνέχεια ότι η απόκτηση της απαιτεί μεγάλους κόπους, αρχίσουν να εξουθενώνουν «γην επιθυμητήν» ή μήπως δεν κατανοήσουν τα θαύματα Του και λησμονήσουν το πλήθος του ελέους Του τόσο, ώστε και αυτή η θέα των πρώτων καρπών από τη γη της επαγγελίας να μη μπορεί να διεγείρει σε αυτούς την ανδρεία να πορευτούν για την κατάκτησή της.
Σκέπτομαι ότι αν τους πείσω, όπως ο Ιησούς του Ναυή και ο Χαλήβ, ότι η γη αυτή είναι αγαθή, ότι ο Κύριος είναι ελεήμων, ότι θα μας εισαγάγει στη γη αυτή και θα μας δώσει ως αιώνια και αναφαίρετη κληρονομιά κατά την άψευστη επαγγελία Του και ότι δεν πρέπει μικρόψυχα να φοβούμαστε τον λαό της γης εκείνης , δηλαδή τις θλίψεις που φαίνονται μόνον ως ανυπέρβλητοι γίγαντες, ενώ στην πραγματικότητα είναι αδύναμες και διαλύονται σαν καπνός, τότε, ποιος ξέρει, ίσως αργότερα με μισήσουν και θελήσουν να με λιθοβολήσουν.
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ: Όταν ο Κύριος επισκέπτεται την ψυχή…
Όποιος πέρασε από πειρασμό, εκείνος θα μπορέσει να βοηθήσει και τον πειραζόμενο.
Το παρελθόν ως «γεγονός» δεν διαγράφεται από τη ζωή. Μπορούμε να το καλύψουμε με τη μετάνοια, να το καταστήσουμε ανίσχυρο απέναντι στην αιωνιότητα, αλλά ως ιστορικό γεγονός μένει οριστικώς αμετάβλητο.
Δεν είμαι, βέβαια, ο πρώτος στον οποίο έλαχε να αισθανθεί ντροπή για το παρελθόν του, για κάποιον άκαιρο λόγο που είπε ή έγραψε. Αλλά και σε αυτό βρίσκω ήδη κάποια ικανοποίηση, ότι έστω και στα χρόνια που ακολούθησαν μού δόθηκε η ευκαιρία να αναλογισθώ τα λάθη που έκανα νωρίτερα.
Και τώρα επαναλαμβάνω ότι τίποτε άλλο εκτός από τον Σταυρό δεν κηρύσσουμε. Και αν προσκαλούμε κάποιον να συμπορευτεί μαζί μας, τον καλούμε μόνο προς τον Σταυρό, και το θεωρούμε αυτό ως τη μεγαλύτερη και ασύγκριτη δόξα.
Όταν ο Κύριος επισκέπτεται την ψυχή, τότε ο Σταυρός γίνεται ελαφρύς, και κάποτε μάλιστα ανείπωτα γλυκύς. Όταν όμως ευδοκεί να την εγκαταλείπει σε κόπους και ασθένειες, τότε οφείλουμε να χαιρόμαστε με την ελπίδα ότι θα λάβει ακόμη μεγαλύτερη δόξα.
Γέροντας Ζαχαρίας του Έσσεξ: Κάθε επαφή με τον Χριστό είναι Πάσχα
Λόγος παρηγορητικὸς γιὰ τὴν πανδημία
Ἀρχιμ. Ζαχαρία (Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου – Ἔσσεξ
Ἐξ αἰτίας τῆς ἀπειλῆς τοῦ κορωνοϊοῦ ποὺ ἐξαπλώθηκε στὴν οἰκουμένη, πολλοὶ ἄνθρωποι βρίσκονται σὲ σύγχυση καὶ ἄλλοι σὲ πανικό. Νομίζω ὅμως ὅτι δὲν θὰ ἔπρεπε, διότι ὅσα κάνει ὁ Θεὸς γιὰ ἐμᾶς, τὰ κάνει ἀπὸ ἀγάπη. Ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἀγαθὸς Θεός, εἶναι Θεὸς ἐλέους, οἰκτιρμῶν καὶ φιλανθρωπίας.
Ὁ Θεὸς μᾶς ἔπλασε ἀπὸ ἀγαθότητα γιὰ νὰ μοιραστεῖ τὴ ζωή, καὶ τὴ δόξα Του ἀκόμη, μαζί μας. Ὅταν πέσαμε στὴν ἁμαρτία, ἐπέτρεψε νὰ εἰσέλθει ὁ θάνατος στὴ ζωή μας πάλι ἀπὸ ἀγαθότητα, γιὰ νὰ μὴν γίνουμε ἀθάνατοι μὲ τὴν κακία μας, ἀλλὰ νὰ ἐκζητήσουμε ὁδὸ σωτηρίας. Παρόλο ποὺ πέσαμε, ὁ Θεὸς δὲν σταμάτησε νὰ προνοεῖ γιὰ ἐμᾶς, ὄχι μόνο ὑλικὰ ἀγαθὰ γιὰ τὴ συντήρηση τοῦ γένους μας, ἀλλὰ ἔστειλε Προφῆτες καὶ Δικαίους, ἑτοιμάζοντας τὴν ὁδό Του γιὰ νὰ ἔλθει καὶ νὰ λύσει τὴν τραγωδία μας· καὶ ἔφερε τὴν αἰώνια σωτηρία μὲ τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάσταση τῆς ἀπερινόητης ἀγάπης Του. Ἦλθε ὁ Ἴδιος, πῆρε πάνω Του τὴν κατάρα τῆς ἁμαρτίας καὶ ἔδειξε τὴν ἀγάπη Του μέχρι τέλους: «Ἀγαπήσας τοὺς ἰδίους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς» (Ἰωάν. 13,1). Ὅλα ὅσα ἔκανε ὁ Θεός, ὅταν μᾶς δημιούργησε, ὅταν προνοοῦσε ἀγαθὰ γιὰ τὴ συντήρηση τοῦ κόσμου, ὅταν ἑτοίμαζε τὴν ὁδό Του γιὰ νὰ ἔλθει στὴ γῆ, ὅταν ἦλθε ὁ Ἴδιος αὐτοπροσώπως καὶ ἐργάσθηκε μὲ φρικτὸ τρόπο τὴ σωτηρία μας, ὅλα τὰ ἔκανε ἀπὸ ἀγαθότητα. Ἡ ἀγαθότητά Του εἶναι ἀτελεύτητη, μᾶς σώζει καὶ μακροθυμεῖ, ὡσότου ἔλθουμε «εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας» (Α’ Τιμ. 2,4) καὶ προσφέρουμε ἀληθινὴ μετάνοια, ὥστε νὰ εἴμαστε μαζί Του αἰώνια.
Ἔτσι, ὁ Θεός μας σὲ κάθε στάδιο τῆς σχέσεώς Του μὲ τὸν ἄνθρωπο δείχνει μόνο τὴ χρηστότητα καὶ τὸ ἔλεός Του, «μέγα καὶ κρείσσων ὑπὲρ ζωάς». Ἡ Φύση Του εἶναι ἀγαθὴ καὶ ὅλα τὰ κάνει γιὰ τὴν ὠφέλεια τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴ σωτηρία του.
Ἑπομένως, ὅταν θὰ ἔλθει πάλι νὰ κρίνει τὸν κόσμο, θὰ τὸν κρίνει ἄλλος Θεός; Δὲν θὰ εἶναι ὁ Ἴδιος ἀγαθὸς Θεός, ὁ Θεὸς τοῦ ἐλέους, τῶν οἰκτιρμῶν καὶ τῆς φιλανθρωπίας; Ἀσφαλῶς, δὲν θὰ ἐμφανισθοῦμε ἐνώπιον ἄλλου Θεοῦ ἀπὸ Αὐτὸν ποὺ μᾶς ἔπλασε καὶ μᾶς ἔσωσε. Ἄρα καὶ πάλι μὲ ἔλεος καὶ ἀγάπη θὰ μᾶς κρίνει. Ἔτσι, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ πανικοβαλλόμαστε, οὔτε νὰ σαλευόμαστε, διότι ὁ Ἴδιος Θεὸς θὰ μᾶς προσλάβει στὴν ἄλλη ζωὴ καὶ θὰ μᾶς κρίνει πάλι μὲ ἀγαθότητα καὶ ἐπιείκεια.
Κάποιοι φοβοῦνται ὅτι φθάνει ἡ ὥρα τοῦ τέλους τους. Ἡ μάστιγα αὐτὴ τοῦ κορωνοϊοῦ ἔχει καὶ μία θετικὴ πλευρά, διότι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ μᾶς προσβάλει μέχρι τὸ τέλος μας, μεσολαβοῦν μερικὲς ἑβδομάδες. Ἑπομένως, ἔχουμε κάποιον χρόνο ποὺ μποροῦμε νὰ ἀφιερώσουμε στὴν προετοιμασία γιὰ τὴ συνάντησή μας μὲ τὸν Θεό, ὥστε νὰ μὴ γίνει ἡ φυγή μας ἀπρόοπτα ἢ ἀπροετοίμαστα, ἀλλὰ ἀφοῦ διέλθουμε κάθε φορὰ στὴν παράσταση τῆς προσευχῆς μας μπροστὰ στὸν Θεὸ ὅλη τὴ ζωή μας, ἄλλοτε μὲ εὐχαριστία μέχρι τέλους, γιὰ ὅ,τι ὁ Θεὸς ἔκανε γιὰ ἐμᾶς, καὶ ἄλλοτε μὲ μετάνοια ζητώντας τὴ συγχώρεση ὅλων τῶν πλημμελημάτων μας. Τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ζημιώσει μὲ ἕναν Τέτοιο Θεό, ποὺ ὅλα τὰ παραχωρεῖ ἀπὸ τὴν ἀγαθότητά Του. Ἁπλῶς χρειάζεται νὰ κρατήσουμε μέχρι τέλους τὴν εὐχαριστία καὶ τὴν ταπεινὴ προσευχὴ τῆς μετανοίας γιὰ τὴ συγχώρηση τῶν παραπτωμάτων μας.
Ἐμένα ἡ μάστιγα αὐτὴ μὲ βοηθᾶ. Ποθῶ νὰ ξαναβρῶ ἐκείνη τὴν προσευχὴ ποὺ εἶχα, μὲ τὴν ὁποία νὰ διατρέξω ὅλη μου τὴ ζωὴ ἀπὸ τὴ γέννησή μου μέχρι τώρα, εὐχαριστώντας τὸν Θεὸ γιὰ ὅλες τὶς εὐεργεσίες Του, «ὑπὲρ πάντων ὧν ἴσμεν καὶ ὧν οὐκ ἴσμεν, τῶν φανερῶν καὶ ἀφανῶν εὐεργεσιῶν»·Του. Ἐπίσης νὰ διατρέξω πάλι ὅλη μου τὴ ζωὴ μετανοώντας γιὰ ὅλες τὶς ἁμαρτίες καὶ τὰ πλημμελήματά μου. Εἶναι ὑπέροχο νὰ μπορέσεις νὰ διατρέξεις τὴ ζωή σου μὲ προσευχή, κομίζοντας τὰ πάντα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐμμένοντας στὴ προσευχή. Τότε νιώθεις ὅτι ἐξαγοράζεται ἡ ζωή σου. Γι’ αυτὸ ὅλη ἡ κατάσταση αὐτὴ μὲ βοηθᾶ πραγματικά. Δὲν πανικοβάλλομαι, ἀλλὰ θὰ «μεριμνήσω ὑπὲρ τῆς ἁμαρτίας μου» (Ψαλμ. 37, 19).
Πρέπει νὰ δοῦμε τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ γίνονται. Οἱ Πατέρες εἶδαν τὴ χρηστότητά Του. Παρόμοια ἐπιδημία παρουσιάστηκε τὸν 4ο αἰῶνα στὴν ἔρημο τῆς Αἰγύπτου, ἡ ὁποία θέρισε πάνω ἀπὸ τὸ ἕνα τρίτο τῶν μοναχῶν, καὶ οἱ ὅσιοι Πατέρες ἔλεγαν μὲ μεγάλη ἔμπνευση ὅτι, «ὁ Θεὸς θερίζει ψυχὲς ἁγίων γιὰ τὴ Βασιλεία Του», καὶ δὲν σαλεύθηκαν. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μιλᾶ στὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τὶς ἔσχατες ἡμέρες, γιὰ τὶς δοκιμασίες καὶ τὰ δεινὰ ποὺ θὰ περάσει ὁ κόσμος πρὶν τὸν ἐρχομό Του. Ἐντούτοις, δὲν διακρίνουμε ἐκεῖ καμία νοσηρὴ λύπη ἢ ἀπελπισία. Ὁ Κύριος, ποὺ στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ προσεύχεται μὲ αἱματηρὸ ἱδρώτα γιὰ τὴ σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου, λέει ὅτι, ὅταν δοῦμε τὰ φοβερὰ ποὺ προηγοῦνται τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του, νὰ ὑψώσουμε μὲ ἔμπνευση τὶς κεφαλές μας, διότι ἡ ἀπολύτρωσή μας εἶναι ἐγγύς (βλ. Λουκ. 21,28).
Μερικοὶ μοῦ λένε, «ὁ Θεός νὰ βάλει τὸ χέρι Του». Μά, ἀκριβῶς αὐτὸ ἤδη εἶναι τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος θέλει τὴ σωτηρία μας καὶ ἐργάζεται «πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως» (Ἑβρ. 1,1). «Ὁ Πατήρ Μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται κἀγὼ ἐργάζομαι» (Ἰωάν. 5,17). Ἴσως ὁ ἰὸς αὐτὸς νὰ εἶναι ἕνα μέσο ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ Θεός, γιὰ νὰ φέρει πολλοὺς ἀνθρώπους σὲ ἐπίγνωση καὶ μετάνοια, καὶ νὰ θερίσει πολλὲς ἕτοιμες ψυχές, νὰ κάνει μία συγκομιδὴ ψυχῶν γιὰ τὴν αἰώνια Βασιλεία Του. Ἑπομένως, γιὰ ὅσους ἐμπιστεύονται καὶ παραδίδονται στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅλα θὰ συνεργήσουν στὸ ἀγαθό: «Τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. 8,28).
Δὲν ὑπάρχει λοιπὸν χῶρος γιὰ νοσηρὴ ἀπογοήτευση. Δὲν θὰ ἔπρεπε οὔτε νὰ ἀντιστεκόμαστε στὰ μέτρα ποὺ λαμβάνει ἡ πολιτεία γιὰ νὰ μειώσει τὴν ἔκταση τῶν δεινῶν ποὺ παρατηροῦνται τώρα στὴ ζωὴ πολλῶν ἀνθρώπων. Εἶναι λάθος νὰ πᾶμε ἐνάντια στὶς ἀρχές κάθε χώρας. Ὅ,τι πεῖ ἡ Κυβέρνηση πρέπει νὰ τὸ κάνουμε, διότι δὲν μᾶς ζητοῦν νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστη μας, ἁπλῶς μᾶς ζητοῦν νὰ λάβουμε μερικὰ μέτρα γιὰ τὸ κοινὸ ὅφελος ὅλου τοῦ κόσμου, ὥστε νὰ παρέλθει καὶ αὐτὴ ἡ δοκιμασία. Αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου παράλογο. Κάποιοι τὸ παίρνουν πολὺ ὁμολογιακά, στήνουν σημαῖες καὶ νομίζουν ὅτι κάνουν τοὺς μάρτυρες καὶ τοὺς ὁμολογητές. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία γιὰ ἐμᾶς, καθαρὰ θὰ δείξουμε ὑποταγὴ στὸ πρόσταγμα τῆς Κυβερνήσεως. Εἶναι ἄδικο νὰ μὴν κάνουμε αὐτὰ ποὺ μᾶς λέει ἡ Κυβέρνηση, διότι ὅταν ἀρρωσταίνουμε, τρέχουμε στὰ νοσοκομεῖα τους καὶ ἐκεῖνοι ἀναλαμβάνουν ὅλα τὰ ἔξοδα καὶ τὴν περίθαλψή μας. Γιατί νὰ μὴν ἀκούσουμε καὶ ἐμεῖς αὐτὰ ποὺ λένε;
Αὐτὸ εἶναι τὸ ἦθος τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μᾶς ἔδειξε ὁ Ἴδιος στὴν ἐπίγεια ζωή Του καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολικὴ ἐντολὴ ποὺ ἔχουμε, «ὑπομίμνῃσκε αὐτοὺς ἀρχαῖς καὶ ἐξουσίαις ὑποτάσσεσθαι, πειθαρχεῖν, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἑτοίμους εἶναι, μηδένα βλασφημεῖν, ἀμάχους εἶναι, ἐπιεικεῖς, πᾶσαν ἐνδεικνυμένους πραΰτητα πρὸς πάντας ἀνθρώπους» (Τίτ. 3,1-2)· καὶ «ὑποτάγητε πάσῃ ἀνθρωπίνῃ κτίσει διὰ τὸν Κύριον, εἴτε βασιλεῖ ὡς ὑπερέχοντι…» (Α’ Πέτρ. 2,13). Ἂν δὲν ὑπακούσουμε στοὺς κυβερνῆτες ποὺ δὲν ζητοῦν πολύ, πῶς θὰ ὑπακούσουμε στὸν Θεὸ ποὺ μᾶς δίνει νόμο θεϊκό, ὁ ὁποῖος ὑπερέχει κάθε ἀνθρώπινο νόμο; Ἂν τηρήσουμε τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ εἴμαστε πάνω ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπινους νόμους, ὅπως ἔλεγαν οἱ Ἀπολογητὲς τοῦ 2ου αἰῶνα στὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ποὺ καταδίωκε τοὺς Χριστιανούς.
Εἶναι ἐκπληκτικὸ νὰ βλέπουμε στὴ χώρα ποὺ ζοῦμε, στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο, τοὺς ποδοσφαιριστὲς νὰ δείχνουν τέτοια σύνεση καὶ διάκριση, καὶ πρῶτοι νὰ παραιτοῦνται ἀπὸ τὶς δραστηριότητές τους μὲ εὐπείθεια στὶς προτροπὲς τῆς Κυβερνήσεως γιὰ προληπτικὰ μέτρα. Θὰ ἦταν θλιβερὸ ἐμεῖς οἱ θρησκευόμενοι ἄνθρωποι νὰ μὴ φθάσουμε στὰ μέτρα τῶν ποδοσφαιριστῶν καὶ νὰ μὴν ἔχουμε τὴν ἴδια εὐπείθεια στὶς ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες, γιὰ τὶς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία μας προσεύχεται.
Ἂν μᾶς ζητήσουν νὰ σταματήσουμε τὶς Ἀκολουθίες μας, ἂς παραδιδόμαστε μόνο καὶ ἂς εὐλογοῦμε τὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε αὐτὸ μᾶς θυμίζει μιὰ παλαιὰ παράδοση ποὺ εἶχαν οἱ Πατέρες στὴν Παλαιστίνη. Τὴ Μ. Τεσσαρακοστὴ τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς, μετὰ τὴν ἀλληλοσυγχώρηση, ἔβγαιναν στὴν ἔρημο γιὰ σαράντα ἡμέρες χωρὶς νὰ λειτουργηθοῦν. Παρέμεναν μόνο σὲ νηστεία καὶ προσευχή, ὥστε νὰ ἑτοιμασθοῦν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων, γιὰ νὰ ἑορτάσουν θεοπρεπῶς τὸ Πάθος τοῦ Κυρίου καὶ τὴν Ἀνάστασή Του. Ἑπομένως, τώρα οἱ περιστάσεις μᾶς σπρώχνουν νὰ ξαναζήσουμε αὐτὸ ποὺ ὑπῆρχε μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας τοὺς παλαιοὺς καιρούς. Νὰ ζήσουμε δηλαδὴ πιὸ ἡσυχαστικά, μὲ περισσότερη προσευχή, ἡ ὁποία ὅμως θὰ ἀναπληρώσει καὶ τὴν ἔλλειψη τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ θὰ μᾶς προετοιμάσει νὰ ἑορτάσουμε μὲ μεγαλύτερο πόθο καὶ ἔμπνευση τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Καὶ θὰ κάνουμε τὴ μάστιγα αὐτὴ ἕναν θρίαμβο τοῦ ἡσυχασμοῦ. Οὕτως ἢ ἄλλως ὅ,τι ὁ Θεὸς ἐπιτρέψει στὴ ζωή μας εἶναι ἀπὸ ἀγαθότητα γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὲν θέλει ποτὲ νὰ ζημιωθεῖ τὸ πλάσμα Του.
Βεβαίως, ἂν μεσολαβήσει ἕνα μεγαλύτερο διάστημα ποὺ δὲν θὰ ἔχουμε Θεία Λειτουργία, μποροῦμε νὰ τὸ ὑπομείνουμε. Διότι στὴ Λειτουργία τί λαμβάνουμε; Μεταλαμβάνουμε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶναι γεμάτα μὲ τὴ χάρη Του. Αὐτὸ γιὰ ἐμᾶς εἶναι μεγάλη τιμὴ καὶ μεγάλη ὠφέλεια, ἀλλὰ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου τὴ λαμβάνουμε ἐπίσης μὲ πολλοὺς ἄλλους τρόπους.
Ὅταν ἀσκοῦμε τὴν ἡσυχαστικὴ προσευχή, μένουμε στὴν Παρουσία τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν νοῦ στὴν καρδιά μας ἐπικαλούμενοι τὸ ἅγιο Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Τὸ Θεῖο Ὄνομα προσκομίζει σὲ μᾶς τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ, διότι εἶναι ἑνωμένο μὲ τὸ Πρόσωπό Του καὶ μᾶς εἰσάγει στὴν Παρουσία Του. Αὐτὴ ἡ Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι καθαρτική, μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὰ πταίσματα καὶ τὶς ἁμαρτίες μας, μᾶς ἀνακαινίζει καὶ ἐπιφέρει τὸν φωτισμὸ τῆς καρδιᾶς μας, οὕτως ὥστε νὰ μορφωθεῖ ἐκεῖ ἡ εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ.
Ἂν δὲν θὰ ἔχουμε Πάσχα στὴν Ἐκκλησία, ἂς θυμηθοῦμε ὅτι κάθε ἐπαφὴ μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι Πάσχα. Χάρη παίρνουμε στὴ Θεία Λειτουργία, διότι ἐκεῖ εἶναι Παρὼν ὁ Κύριος Ἰησοῦς, καὶ Αὐτὸς ἐπιτελεῖ τὸ Μυστήριο καὶ ὁ Ἴδιος μεταδίδεται στοὺς πιστούς. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἐπικαλούμαστε τὸ Ὄνομά Του, εἰσερχόμαστε στὴν ἴδια Παρουσία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔχουμε τὴν ἴδια χάρη. Ἑπομένως, ἄν στερηθοῦμε τὴ Λειτουργία, τὸ Ὄνομά Του τὸ ἔχουμε πάντοτε, δὲν στερούμαστε τὸν Κύριο.
Ἐπίσης ἔχουμε τὸν λόγο Του, προπαντὸς τὸν Εὐαγγελικό Του λόγο. Ἂν ὁ λόγος Του εἶναι συνεχῶς ζωντανὸς μέσα στὴν καρδιά μας, ἂν τὸν μελετοῦμε καὶ τὸν προσευχόμαστε, ἂν γίνεται ἡ γλῶσσα μας μὲ τὴν ὁποία μιλοῦμε στὸν Θεό, ὅπως Ἐκεῖνος μίλησε σὲ ἐμᾶς, τότε θὰ ἔχουμε πάλι τὴ χάρη τοῦ Κυρίου. Διότι τὰ λόγιά Του εἶναι «ῥήματα ζωῆς αἰωνίου» (Ἰωάν. 6,68), εἶναι λόγος ζωῆς καὶ πάλι τὸ ἴδιο μυστήριο ἐπιτελεῖται, δεχόμαστε τὴ χάρη Του καὶ ἁγιαζόμαστε.
Ἀκόμη, κάθε φορὰ ποὺ δείχνουμε καλοσύνη στοὺς ἀδελφούς μας, εὐαρεστεῖται ὁ Κύριος, θεωρεῖ ὅτι τὸ κάναμε γιὰ Ἐκεῖνον καὶ μᾶς ἀνταποδίδει. Ἐμεῖς δείχνουμε καλοσύνη στοὺς ἀδελφούς μας καὶ ὁ Κύριος μᾶς ἀνταποδίδει τὸν μισθὸ τῆς χάριτός Του. Νά, ἀκόμη ἕνας τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο μποροῦμε νὰ ζοῦμε στὴν Παρουσία τοῦ Κυρίου. Μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὴ χάρη τοῦ Κυρίου μὲ τὴ νηστεία, μὲ τὴν ἐλεημοσύνη καὶ μὲ κάθε ἀγαθοεργία.
Ἔτσι, ἂν κατ’ ἀνάγκη θὰ πρέπει νὰ ἀφήσουμε τὶς κοινὲς συναθροίσεις, μποροῦμε νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι στὸ πνεῦμα καὶ σὲ αὐτὲς τὶς ἅγιες ἀρετὲς ποὺ εἶναι γνωστὲς μέσα στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἁγία Ἐκκλησία, καὶ διατηροῦν τὴν ἑνότητα τῶν πιστῶν μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μὲ ὅλα τὰ μέλη τοῦ Σώματός Του. Ὅλα αὐτὰ ποὺ κάνουμε γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι Λειτουργία, ἱερουργοῦν τὴ σωτηρία μας. Ἡ Θεία Λειτουργία βεβαίως εἶναι τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, μέσα στὸ ὁποῖο οἱ πιστοὶ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ ἀνταλλάξουν τὴ μικρὴ ζωή τους μὲ τὴν ἄπειρη ζωὴ τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ ἡ δύναμη τοῦ γεγονότος αὐτοῦ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν προετοιμασία ποὺ κάνουμε, ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ ἀπαριθμήσαμε, τὴν προσευχή, τὶς ἀγαθοεργίες, τὶς νηστεῖες, τὴ φιλαδελφία, τὴ μετάνοια.
῾Επομένως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δὲν χρειάζεται οὔτε νὰ κάνουμε ἡρωικὲς ἐξομολογήσεις ἐναντίον τῆς πολιτείας γιὰ τὰ προληπτικὰ μέτρα ποὺ παίρνει γιὰ τὴν ὠφέλεια ὅλων τῶν ἀνθρώπων, οὔτε νὰ ἀπελπιζόμαστε· ἀλλὰ μὲ σύνεση νὰ μηχανευόμαστε τρόπους, ὥστε νὰ μὴ χάνουμε τὴ ζωντανὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ζημιώσει, ἁπλῶς πρέπει νὰ κάνουμε ὑπομονὴ γιὰ ἕνα μικρὸ χρονικὸ διάστημα καὶ ὁ Θεὸς θὰ δεῖ τὴν ὑπομονή μας, θὰ ἀπομακρύνει κάθε ἐμπόδιο, κάθε πειρασμὸ καὶ πάλι θὰ ἀνατείλουν ἡμέρες χαρμόσυνες καὶ θὰ πανηγυρίζουμε τὴν κοινὴ ἐλπίδα καὶ ἀγάπη ποὺ ἔχουμε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής: Πως αγοράζεις τον Παράδεισο
Η
μετάνοια πρέπει να γίνεται όχι για τον φόβο της τιμωρίας αλλά διότι
αμαρτήσαμε προς τον Θεό. Γλύκανε τη σκέψη σου με λογισμούς παραμυθίας
και ελπίδας, τα λόγια σου πύρωσέ τα με τη θέρμη της αγάπης στον Νυμφίο
σου
Θυμήσου τα δικά Του παθήματα τα οποία υπέστη για σένα για να μείνεις σταθερός, αφοσιωμένος και ταπεινός.
Με ένα καλό λόγο για τον πλησίον σου, υπερασπίζοντάς τον, αγοράζεις τον Παράδεισο.
Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης: Ο ταπεινός θα υψωθεί από τον Θεό
Από τις διδαχές του Γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη:
Ο ταπεινός ασχολείται με τον εαυτόν του. Ο υπερήφανος ασχολείται με τους άλλους.
Ο ταπεινός γνωρίζει τον εαυτόν του. Ο υπερήφανος δεν γνωρίζει τον εαυτόν του.
Ο ταπεινός δέχεται με υπομονή ό,τι δεν μπορεί ν’ αλλάξει και περιμένει. Ο
υπερήφανος θέλει να γίνονται όλα όπως τα θέλει και όταν τα θέλει.
Ο ταπεινός αναπαύεται και αναπαύει. Ο υπερήφανος αναστατώνεται και αναστατώνει.
Ο ταπεινός παίρνει όλα τα σφάλματα πάνω του. Ο υπερήφανος τα μεταβιβάζει στους άλλους.
Ο ταπεινός δοξάζει και ευγνωμονεί το Θεό για όλα! Ο υπερήφανος δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος και όλα τον ενοχλούν…
Ο ταπεινός θα υψωθεί από τον Θεό. Ο υπερήφανος θα ταπεινωθεί από τον Θεό.
Αν αγαπήσεις την ταπεινοφροσύνη, θα γίνεις μερίδα του Χριστού. Αν αγαπήσεις την υπερηφάνεια, θα γίνεις μερίδα των δαιμόνων.
Η ταπείνωση κάνει τον άνθρωπο θεό. Η υπερηφάνεια έκανε τους αγγέλους δαίμονες.
Η ταπείνωση θα σου ανοίξει τις πόρτες του Ουρανού, ενώ η υπερηφάνεια θα τις κλείσει.
Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Πίστη στον Θεό και προσευχή
«Μην ακούσεις ποτέ τι λέει ο κόσμος. Μπαίνουν πειρασμοί. Άνθρωποι είμεθα
Ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια, πανουργίες, παγίδες. Όλα να αντιμετωπίζονται μέσα στον γάμο με αγάπη, πραότητα, υπομονή.
Πίστη στον Θεό και προσευχή και όλα θα πηγαίνουν κατά Θεόν. Μεταξύ σας (με τον σύζυγο) να υπάρχει κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας.
Μην αφήνεις κάτι μέσα σου, γιατί αυτό μετά θα σε πνίξει. Μην αφήνεις τους λογισμούς να εμφωλεύουν μέσα σου, είναι όφεις.
Η αγάπη όλα τα σκεπάζει. Με προσοχή, διάκριση, λεπτότητα και απέναντι στον κόσμο και μεταξύ σας. Αν έχετε κάτι μεταξύ σας, μην το λέτε σε τρίτους.
Η προσοχή και η προσευχή όλα τα διορθώνουν, όλα τα κάνουν καλά. Να ζούμε με σωφροσύνη, νηστείες, αποχή σαρκικών επιθυμιών».
Έχει μεγαλύτερη δύναμη ο διάβολος από το Θεό; – Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος
– Μιλάμε, γέροντα, συνέχεια γιὰ τὸ διάβολο, ὅτι ὁ διάβολος μᾶς ὤθησε νὰ κάνουμε κάτι, ὁ διάβολος ἦταν ἡ αἰτία πού… Ἔχει μεγαλύτερη δύναμι ὁ διάβολος ἀπό τὸ Θεό;
– Όχι, φυσικά! Ἄν εἶχε, δὲν θὰ σωζόταν κανείς καὶ θὰ εἶχε καταστρέψει ἴσως καὶ ὅλη τὴ Δημιουργία. Ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ παραβλέψουμε καὶ τὴ δικὴ τοῦ ἐπίδρασι σὲ ἐμᾶς. Ώς πρὸς τὸ ἂν φταίη ὁ διάβολος ἤ ἐμεῖς: Φταίει καὶ ἐκεῖνος καὶ ἐμεῖς.
Κάποτε ἕνας ἱεραπόστολος μιλοῦσε στοὺς ἄγριους. Καὶ εἶχε προχωρήσει στὸ κήρυγμα. Εἶχε κάνει πολλὰ κηρύγματα. Καὶ κάποτε ἔφθασε νὰ πῆ καὶ περὶ διαβόλου. Καὶ τοὺς εἶπε ὅτι ὁ διάβολος εἶναι ἕνας ἐπαναστάτης κατὰ τοῦ Θεοῦ, πού ἀντιπολιτεύεται τὸ ἔργο Του καὶ προσπαθεί νὰ ρίξη τοὺς ἀνθρώπους στὴν ἁμαρτία, καί, καί… Καὶ τοῦ λέει ὁ φύλαρχος. «Ἅ», λέει, «ἅμα μᾶς βάζη ὁ διάβολος καὶ κάνουμε τὶς ἁμαρτίες, τότε ὁ διάβολος πρέπει νὰ τιμωρηθῆ ἀπό τὸ Θεὸ κι ὄχι ἐμεῖς». Στὸ ποτάμι πού ἦταν πιὸ πέρα ἀπό ἐκεῖ ὅπου κήρυσσε, ἔπλεε ἕνα πλοιάριο μὲ μαύρους. Τοῦ λέει ὁ ἱεραπόστολος, «ἐὰν θὰ στείλω τοὺς συντρόφους μου νὰ σφάξουν αὐτοὺς πού εἶναι μέσα στὸ πλοιάριο, ποιὸς πρέπει νὰ τιμωρηθῆ, ἐγὼ ἤ αὐτοί;». Τοῦ λέει ἐκεῖνος: «Καὶ σὺ κι αὐτοί. Καὶ σὺ πού τοὺς ἔστειλες κι αὐτοὶ πού πῆγαν». «Αἵ, λοιπόν», τοῦ λέει ὁ ιεραπόστολος, «τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ σένα καὶ τὸ διάβολο· ὅταν τὸν ὑπακοῦς, ἁμαρτάνετε καὶ οἱ δύο, ὁπότε θὰ τιμωρηθῆτε καὶ οἱ δύο». Μας ὠθεῖ ὅ διάβολος, ἀλλὰ τὸ τελευταίο «ναὶ» τὸ λέμε ἐμεῖς.
Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης: Όταν ζητάτε τη βοήθεια ενός Αγίου…
Όταν ζητάτε τη βοήθεια ενός Αγίου και λέτε «Άγιε μου, βοήθα με», ο Άγιος την ίδια στιγμή πού το ζητάτε είναι δίπλα σας.
Δεν σας αφήνει να το καταλάβετε, γιατί θα ερχόσασταν σε έπαρση και μπορεί να του ζητάγατε και χαζά πράγματα.
Σας προσφέρει τη βοήθεια όχι άμεσα, αλλά απαλά, σιγά, όπως ο Θεός πλησιάζει τον άνθρωπο, ώστε να μην ανέβει ο εγωισμός σας. Θα δείτε, μέρα με τη μέρα, ότι αυτό πού ζητήσατε λύνεται και έρχεται, αν είναι για το όφελος της ψυχής σας…
Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης: Μη στενοχωριέσαι αλλά να προσεύχεσαι
Έχεις συνεχή θλίψη κι αυτό, παιδί μου, δεν είναι καλό. Πρόσεξέ το. Ο Θεός θέλει να είμαστε γεμάτοι από χαρά, δε τη θέλει τη θλίψη. Να προσεύχεσαι, όσο μπορείς. Έστω κι αυτό το λίγο το ακούει ο Θεός
Δεν αξίζει για τίποτα στον κόσμο να θλίβεσαι. Το ξέρεις αυτό; Να μη στενοχωριέσαι και να μη ζαλίζεσαι για πράγματα που δεν είναι στη δικαιοδοσία σου.
Όταν ομολογήσουμε στον Χριστό την αδυναμία μας, τότε θα μας κρίνει με επιείκεια. Ο άνθρωπος έχει πολλές δυνατότητες για να φύγει από την αμαρτία, αλλά δεν έχει θέληση.
Μη φοβάσαι τους λογισμούς. Ο σατανάς σφάζεται με την Προσευχή του Ιησού. Χρειάζεται όμως υπομονή και επιμονή. Να επιδιώκεις να προσεύχεσαι κι ας έρχονται όλες οι έγνοιες και οι αισχροί λογισμοί κατά πάνω σου. Όταν τελειώσεις την Προσευχή, θα έχουν φύγει.
Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής: Η ευχή περιέχει τα πάντα
Να λέγεις παιδί μου την ευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», ημέρα και νύχτα συνέχεια. Η ευχή θα τα φέρει όλα, η ευχή περιέχει τα πάντα: αίτηση, παράκληση, πίστη, ομολογία, θεολογία κλπ.
Η ευχή να λέγεται χωρίς διακοπή. Η ευχή θα φέρει ολίγον κατ’ ολίγον ειρήνη, γλυκύτητα, χαρά, δάκρυα.
Η ειρήνη και η γλυκύτης θα φέρουν περισσότερον ευχή, και η ευχή κατόπιν, περισσοτέραν ειρήνη και γλυκύτητα κ.ο.κ. θα έρθει στιγμή που αν θα σταματάς την ευχή, θα αισθάνεσαι άσχημα.
Είναι επιτακτική ανάγκη να προσευχόμαστε στην Παναγία
Δεν πρέπει να περιμένουμε τον καιρό του διωγμού ή του πολέμου για να επιμεληθούμε τα της ψυχής μας. Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός. Οφείλει να είναι πάντα έτοιμος
Είναι επιτακτικη ανάγκη να λέμε την Ευχή στον Ιησού και να προσευχόμαστε στην Παναγία, λέγοντας: Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς ή Τη Υπερμάχω Στρατηγώ… Οι σύντομες αυτές προσευχές μάς ένωσαν μέσα στην φυλακή και έτσι μπορέσαμε να αντέξουμε τον διωγμό του κομμουνιστικού καθεστώτος, χωρίς να υποταχθούμε…
Γέροντας Κλεόπας Ηλίε: Τι βοηθάει την προσευχή;
Την προσευχή βοηθάει πολύ η ελεημοσύνη, δεδομένου ότι η ελεημοσύνη είναι πτέρυγα της προσευχής (Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος. Λόγος 28).
Επίσης την βοηθούν η ησυχία και η εγκράτεια κατά τον λόγο, που λέγει: Από τους σπόρους του ιδρώτος της νηστείας αυξάνεται ο στάχυς του πληρώματος της σοφίας και η ησυχία είναι η κορυφή της τελειότητας για τους προσευχομένους.
Και πάλι, αυτός που δοκίμασε την γλυκύτητα της προσευχής θα φυγή από την ηδονή σαν ένα άγριο γαϊδούρι.
Την προσευχή βοηθάει ακόμη η ταπείνωσης, διότι, κατά τους Αγίους Πατέρας, οποίος δεν θεωρεί τον εαυτό του ότι είναι αμαρτωλός, η προσευχή του δεν είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό, λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος.
Και πάλι την βοηθούν τα δάκρυα και το πένθος διότι, κατά τον ίδιο άγιο συγγραφέα «τα δάκρυα στην προσευχή είναι σημείο του ελέους του Θεού». Υπάρχουν ακόμη πολλά αλλά έργα που βοηθούν στην πρόοδο της προσευχής, αλλά αυτά είναι τα σπουδαιότερα.
Ενώ τα καλά έργα που γεννιούνται από την προσευχή είναι ομοίως πολλά: Η πίστης, η ελπίδα, η ευσπλαχνία, η υπομονή, η εγκράτεια κ.λ.π. Το ανώτερο αγαθό έργο που βλαστάνει από την ιερά προσευχή είναι η Θεία αγάπη, όπως λέγουν οι περισσότεροι Άγιοι Πατέρες.
Άγιος Σωφρόνιος Έσσεξ: Η προσευχή λύνει τις απορίες…
Όταν αρχίζει κανείς να προσεύχεται, η ίδια η προσευχή θα του λύνει τις απορίες του.
«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς». Όταν λέμε την προσευχή αυτή, συνάπτουμε με τον Χριστό μια προσωπική σχέση, που ξεπερνά τη λογική. Η ζωή του Χριστού εισχωρεί σιγά-σιγά μέσα μας.
Μείνετε στην προσευχή, μείνετε στον αγώνα, να περάσετε τη μέρα σας χωρίς αμαρτία. Όλα τα υπόλοιπα θα δοθούν από τον Ίδιο τον Θεό.
Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης: Οι σημερινοί άνθρωποι δεν έρχονται προς το φως
Οι σημερινοί άνθρωποι δεν έρχονται προς το φως, γιατί είναι πονηρά τα έργα τους, όπως έλεγε και ο Κύριος στο Ευαγγέλιο. Και όταν πηγαίνουν να μιλήσουν με κάποιον και ν’ ακούσουν λόγο Θεού, πάλι μπερδεύονται πιο πολύ, επειδή τα έργα τους είναι πονηρά…
Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Όταν μας αδικούν οι άνθρωποι…
Οι άνθρωποι έχουν πολλά ελαττώματα και ιδιοτροπίες. Να τους διορθώσουμε όλους, είναι αδύνατον
Δεν μένει λοιπόν άλλη λύση, από το να μάθουμε να υπομένουμε και να τους ανεχόμαστε όλους.
Αρκετοί άνθρωποι είναι αγνώμονες. Αν περιμένουμε ανταπόδοση, θα στεναχωρηθούμε…
Αν όμως δεν περιμένουμε, τότε θα είμαστε ήρεμοι. Από τους ανθρώπους, να δεχόμαστε ό,τι μας δίνουν. Σε κάποιον προσφέρεις ένα πέλαγος αγάπης.
Και αυτός ανταποκρίνεται με τον εξής τρόπο: παίρνει ένα σταγονόμετρο και σου λέει: «Άνοιξε τα χέρια σου!… Μια…, δύο…, τρεις…» και σου δίνει δύο – τρεις σταγόνες αγάπης!»
Τί, να κάνουμε;! Δεκτό και αυτό!
Όταν σας αδικούν οι άνθρωποι, να ξέρετε ότι αποκτάτε μετοχές στον Ουρανό.
Όταν μας αδικούν οι άνθρωποι, μας δικαιώνει ο Θεός.
Γενικά, τους ανθρώπους να τους δεχόμαστε όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε εμείς να είναι…
Ο διάβολος δεν έχει εξουσία πάνω μας αν εμείς δεν θέλουμε
Ὁ διάβολος δὲν ἔχει ἐξουσία πάνω μας, ἂν ἐμεῖς δὲν θέλουμε· ἂν ἐμεῖς δὲν τοῦ δώσουμε δυνατότητα νὰ ἐπιδράσει ἐπάνω μας. Δὲν ἔχει ἐξουσία. Ἐπίσης δὲν μπορεῖ νὰ κάνη τίποτε στὸν ἄνθρωπο, ἂν δὲν τὸ παραχωρήση ὁ Θεός, ἂν δὲν τὸ ἐπιτρέψη ὅ Θεός. Λέει ὁ Θεὸς στὸ διάβολο γιὰ τὸν Ἰώβ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος ἄνθρωπος στὴ γῆ, τόσο καλὸς σὰν καὶ αὐτόν, ἀπεχόμενος ἀπό παντὸς πονηροῦ πράγματος, δίκαιος, ἄμεμπτος, καί, καί, καί, καί. Καὶ τοῦ ἅπαντα ὁ διάβολος: «Ἅ», λέει, «ὁ Ἰώβ; Ὅ Ἰώβ εἶναι καλός, διότι περιέφραξες ἐσὺ ὅλα τὰ καλά, ὅλα τὰ ἀγαθά, τὰ ὁποῖα ἔχει. Τοῦ ἔδωσες παιδιά, ἀγόρια καὶ κορίτσια, τοῦ ἔδωσες ὑποστατικά, τοῦ ἔδωσες ζῶα, κοπάδια ὁλόκληρα, τοῦ ἔδωσες ὅλα τὰ ἀγαθά. Ἀφαίρεσέ του τὰ αὐτά καὶ τότε θὰ δοῦμε ἂν δὲν Σὲ ὑβρίση κατὰ πρόσωπο, ἂν δὲν Σὲ βλασφημήση κατὰ πρόσωπο». Καὶ τότε, τοῦ εἶπε ὁ Θεὸς: «Σοῦ δίνω τὴν ἄδεια, νὰ κάνης ὁτιδήποτε θέλεις στὸν Ἰώβ, μόνο δὲν θὰ πειράξης τὴ ζωὴ του, δὲν θὰ τὸν θανατώσης». Καὶ ἔκανε ὅσα ἔκανε στὸν Ἰώβ
Καθετί, λοιπόν, τὸ ὁποῖο κάνει ὁ διάβολος στοὺς ἀνθρώπους, τὸ κάνει κατόπιν παραχωρήσεως τοῦ Θεοῦ. Εἴτε εἶναι ἀρρώστεια αὐτό, εἴτε εἶναι συκοφαντία εἴτε εἶναι διωγμός, εἴτε ὁτιδήποτε ἄλλο. Καὶ στοὺς χοίρους γιὰ νὰ μπῆ ὁ διάβολος, δὲν μπῆκε πρὶν ζητήσει τὴν ἄδεια ἀπό τὸν Κύριὸ μας. Ἄν ὁ Θεὸς ἄφηνε τελεία ἐλευθερία στὸ διάβολο, θὰ εἶχε κάψει τὸν πλανήτη ὁλόκληρο, δὲν θὰ εἶχε ἀφήσει τίποτε. Κάνει ό,τι τοῦ ἐπιτρέπει ὁ Θεός.
Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης: Ο πιστός είναι σαν τη φωτιά
Ὁ πιστὸς εἶναι σὰν τὴ φωτιὰ καὶ ὁ ἄπιστοι σὰν τὸν πάγο.
Ἡ φωτιά, πού εἶναι ἡ ἀγάπη, τὸν λιώνει τὸν πάγο, ἐνῶ ὁ πάγος δὲν μπορεῖ νὰ λιώσει ἤ νὰ κάψει τὴ φωτιά.
Αὐτὴ τὴ φλόγα πού ἔχουμε πρέπει νὰ τὴ μεγαλώσουμε καὶ ὄχι νὰ τὴ σβήσουμε. Πῶς; Με τὴν προσευχή. Καὶ θὰ βλέπουμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους σὰν νὰ εἶναι εἰκόνες Θεοῦ.
