- Ἡ ἀνάβασις πρὸς τὴν κορυφὴ - Ἡ ζωὴ καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ π. Igor Rozin (α΄)
Ἡ πόλις Turnyauz βρίσκεται στὰ βουνὰ τῆς δημοκρατίας Karbardino-Balkar, στὴν περιοχὴ Elbrus (στὴν Ῥωσικὴ ὁμοσπονδία). Εἶνε μιὰ μικρὴ πόλι μὲ 21.000 κατοίκους, ὅπου ὅλοι γνωρίζονται μεταξύ τους ἀπὸ παιδιά. Τὸ ἐνενήντα τοῖς ἑκατὸ τοῦ πληθυσμοῦ εἶνε μουσουλμᾶνοι καὶ ἔτσι ἡ διάκρισι μεταξὺ τῶν ἐθνικῶν Ῥώσων καὶ τῶν μουσουλμάνων εἶνε πολὺ φανερή. Ὅπως σὲ ὅλο τὸν Βόρειο Καύκασο, ἔτσι καὶ στὴν Τurnyauz ὁ καθένας μπορεῖ νὰ γίνῃ θῦμα τῶν βιαίων πράξεων καὶ τῶν μυκτηρισμῶν τῶν μουσουλμάνων μόνο ἐπειδὴ εἶνε Ῥῶσος, καὶ ἀκόμα πιὸ πολὺ ἐπειδὴ εἶνε ὀρθόδοξος. Ἂν δὲν γνώριζες τὴν τοπικὴ διάλεκτο, δὲν σοῦ μιλοῦσαν, ἀκόμα καὶ σὲ δημόσια μέρη. Μέσα σὲ ἕνα τέτοιο περιβάλλον ζοῦσε καὶ ὁ Igor, ὁ ὁποῖος ἦταν Ῥῶσος ἀλλὰ δὲν πίστευε σὲ τίποτα.
Ὅταν ἦταν περίπου εἴκοσι χρονῶν, ὁ Igor εἶδε ἕνα ὄνειρο. Τὸν εἶχαν περικυκλώσει οἱ μουσουλμᾶνοι καὶ ἄρχισαν νὰ τὸν μαχαιρώνουν σ᾽ ὅλο τὸ σῶμα του. Τὸ ὄνειρο αὐτὸ τοῦ ἔκανε πολλὴ ἐντύπωσι. Δὲν ξέρουμε πῶς τὸ ἀντιμετώπισε ἐσωτερικά, ἀφοῦ τότε ἦταν ἀκόμα ἕνας ἄπιστος νέος, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν πρεσβυτέρα του μετὰ ἀπὸ τὸ ὄνειρο αὐτὸ πάντα ὑπῆρχε μιὰ λύπη καὶ αὐτοσυγκέντρωσι στὰ μάτια του.
Ὁ Igor ἀρεσκόταν πολὺ νὰ περπατάῃ στὰ βουνά, καὶ ἔτσι γνώρισε τὴν μέλλουσα σύζυγό του σὲ ἕναν ἀγῶνα ὀρειβασίας. Ἡ Κατερίνα ἦταν μιὰ ἁπλῆ Ῥωσίδα• γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε σὲ μιὰ πολύτεκνη φτωχὴ οἰκογένεια σὲ ἕνα χωριὸ τῶν Οὐραλίων ὀρέων. Εἶχε βαπτισθῆ ὅταν ἦταν παιδί, ἀλλὰ ἦταν ἄπιστη σὰν τὸν Igor.
Ἡ νέα οἰκογένεια μετακόμισε στὸ χωριὸ Terskol, ποὺ ἔχει ὑψόμετρο 2.200 μέτρα. Ὁ Igor ἐργαζόταν σὲ μιὰ ὑπηρεσία διασώσεως ἀπὸ τοὺς κινδύνους τῶν χιονοστιβάδων καὶ ἦταν ὁ ὑπεύθυνος τῆς ὑπηρεσίας αὐτῆς. Τὸ κράτος παρεχώρησε ἕνα σπίτι στὴν οἰκογένεια• ἕνα μικρὸ προκατασκευασμένο σπίτι, χωρὶς τρεχούμενο νερὸ καὶ ἄλλες εὐκολίες, μὲ δύο δωμάτια καὶ ὑπόστεγο. Ἔζησαν ἐκεῖ μέχρι τὴ γέννα τοῦ τετάρτου παιδιοῦ τους καὶ μόνο τότε τοὺς δόθηκε ἕνα πιὸ κατάλληλο σπίτι. Ἀλλὰ ὅπως λέει ἡ πρεσβυτέρα Κατερίνα• «Ἐπιζήσαμε καὶ ἤμασταν εὐτυχισμένοι».
Κάθε χρόνο ἡ οἰκογένεια μεγάλωνε. Ὁ πρωτότοκος ἦταν ὁ Μάξιμος καὶ ἀκολούθησαν ὁ Ἠλίας, ἡ Ἀλεξάνδρα, ἡ Εὐγενία καὶ ὁ Ἀνδρέας. «Μετὰ τὴ γέννα τοῦ τρίτου παιδιοῦ, οἱ ἄνθρωποι μᾶς κοιτοῦσαν σὰν νὰ ἤμασταν πολὺ παράξενοι. Ὅταν εἶδαν ὅτι ἤμουν ἔγκυος στὸ πέμπτο παιδὶ προσπάθησαν νὰ μᾶς πείσουν νὰ τὸ κάνουμε ἔκτρωσι». Ἀλλὰ τὸ ἀντρόγυνο ἔμεινε σταθερὸ καὶ δὲν ἔπραξε φόνο, παρ᾽ ὅλη τὴν οἰκονομικὴ δυσκολία τους.
Σύμφωνα μὲ τὴν πρεσβυτέρα ἡ οἰκογένεια ζοῦσε ἁρμονικά• δὲν ὑπῆρχαν μαλώματα ἢ συγκρούσεις καὶ οἱ γονεῖς ἀγαποῦσαν πολὺ τὰ παιδιά τους. Ὁ Igor περνοῦσε τὸν περισσότερο χρόνο του στὰ βουνά, ἀλλὰ τὸν ἐλεύθερο χρόνο του τὸν ἀφιέρωνε ὅλο στὴν οἰκογένειά του. Ποτέ δὲν τοὺς τιμώρησε, ἀλλὰ καὶ δὲν τοὺς ἄφηνε ποτὲ νὰ δείξουν παρρησία. Τοὺς μιλοῦσε μὲ πολλὴ σοβαρότητα.
Ἡ πόρτα τῆς οἰκογενείας Rozin ἦταν πάντα ἀνοιχτὴ γιὰ κάθε περαστικό, γνωστὸ καὶ ἄγνωστο. Ἀκόμα κι ὅταν ἔλειπε ἡ οἰκογένεια πάντα ἄφηναν ἕνα σημείωμα στὴν πόρτα γιὰ τὸν κάθε περαστικὸ ἐξηγώντας ποῦ βρίσκεται τὸ κλειδί. Ἡ οἰκογένεια διακρινόταν γιὰ τὴ φιλοξενία της καὶ πάντα εἶχε κάποιον ξένο στὸ σπίτι. Εἶχε συμβῆ καὶ τὸ ἑξῆς περιστατικό.
Ὁ Μάξιμος εἶχε ἀποκτήσει λίγα χρήματα μετὰ ἀπὸ μιὰ ὀλιγοήμερη ἐργασία σ᾽ ἕνα ξενοδοχεῖο. Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο εἶχαν ἕναν φιλοξενούμενο κύριο στὸ σπίτι τους, τὸν ὁποῖο δὲν γνώριζαν πολὺ καλά. Ἡ πρεσβυτέρα βρῆκε τὰ χρήματα τοῦ παιδιοῦ της στὴν τσέπη τοῦ σακκακιοῦ του, ἀλλὰ δὲν εἶπε τίποτα σὲ κανέναν. Ἀντιθέτως, ὅταν ἔφυγε, ἡ πρεσβυτέρα τοῦ ἔδωσε κι ἄλλα χρήματα γιὰ τὸ δρόμο, καὶ μόνο ὅταν ἔφυγε ὁ κύριος ἡ Κατερίνα εἶπε στὸν σύζυγό της γιὰ τὴ λῃστεία κι αὐτὸς μὲ τὴ σειρά του τὸ δέχθηκε μὲ πολλὴ ἠρεμία.
Στὸ καινούργιο τους σπίτι –μετὰ τὴ γέννησι τοῦ τετάρτου παιδιοῦ τους– ὑπῆρχε μπάνιο καὶ τουαλέττα. Ὁ Igor μόνος του ἔβαλε τὴ θέρμανσι καὶ ἔχτισε ἕνα δεύτερο ὄροφο.
Ὁ Igor ἀγάπησε πολὺ τὰ βουνά. Ἔγινε ἕνας πολὺ ἐπιδέξιος ὀρειβάτης καὶ δύο φορὲς νίκησε σὲ τοπικοὺς διαγωνισμοὺς ὀρειβασιῶν. Ἀνέβαινε στὶς κορυφὲς τῶν πιὸ ψηλῶν βουνῶν ἀκόμα καὶ τὸ χειμῶνα, ἀλλὰ βρῆκε τὸ νόημα τῆς ζωῆς του στὴν διάσωσι τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ δουλειά του ἦταν νὰ ψάχνῃ ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν χαθῆ στὰ βουνά, οἱ ὁποῖοι ἦταν συχνὰ παγωμένοι καὶ σχεδὸν νεκροί. Συχνὰ εὕρισκε μόνο τὰ νεκρὰ σώματά τους ἢ ὅ,τι εἶχε μείνει ἀπὸ τὸ σῶμα τους. Μετὰ τοὺς κουβαλοῦσε, μέσα σὲ δυσμενεῖς καιρικὲς συνθῆκες. Ἔπρεπε νὰ ἦταν καὶ σωματικὰ καὶ ψυχικὰ σκληραγωγημένος.
Οἱ φίλοι τοῦ Igor τὸν ἐκτιμοῦσαν καὶ τὸν σέβονταν καὶ ὅταν τὸν εἶχαν μαζί τους δὲν ἔνιωθαν φόβο. Πάντοτε ἔλεγαν• «Ὁ Θεὸς εἶνε μὲ τὸν Rozin». Μαρτυροῦσαν, ὅτι ὁ Igor πάντα κατάφερνε τὶς πιὸ δύσκολες ἀποστολές.
Κάποτε, λίγο πρὶν τὴν χειροτονία του σὲ ἱερέα, ὁ κόμπος τῆς τριχιᾶς εἶχε λυθῆ καὶ ἔπεσε ἀπὸ ὕψος 46 μέτρων. Οἱ συνεργάτες του ἔμειναν ἔκθαμβοι ὅταν τὸν ἄκουσαν νὰ λέῃ στὸ φορητὸ ῥαδιόφωνό του• «Εἶμαι καλά». Εἶχε γλυτώσει μὲ λίγα μόνο τραύματα.
Ὁ πνευματικός τοῦ Igor, ὁ π. Vyacheslav, μαρτυρεῖ• «Ὁ Igor εἶχε μιὰ πολὺ καθαρὴ καρδιὰ καὶ πραότητα καὶ γι᾽ αὐτὸ πάντα θυσιαζόταν νὰ βοηθήσῃ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἄσχετα ἀπὸ τὴ θρησκεία ἢ τὴν ἐθνικότητά τους. Τοὺς εἶχε ὅλους σὰν ἀδέλφια. Ἀργότερα ἔλεγε• “Ὅσο πιὸ ψηλὰ ἀνεβαίνεις, τόσο πιὸ κοντὰ στὸ Θεὸ εἶσαι”».
Ἡ πορεία του πρὸς τὴν πίστι ἦταν συνειδητὴ καὶ σταδιακή, λέει ἡ πρεσβυτέρα.
Ὅλα ἄρχισαν ὅταν τὰ παιδιά του ἕνα - ἕνα ἄρχισαν νὰ ἀρρωσταίνουν. Ἡ Κατερίνα δὲν ἤξερε τί νὰ κάνῃ. Κι ἀφοῦ δὲν εὕρισκε βοήθεια ἀπὸ γιατροὺς καὶ εἶχε ἀπελπιστῆ, ἀκολούθησε τὴ συμβουλὴ μιᾶς πιστῆς γυναίκας ποὺ τῆς εἶπε, νὰ ἐκκλησιάζῃ τὰ παιδιά της, νὰ τὰ ἐξομολογήσῃ καὶ νὰ κοινωνήσουν.
Ἔτσι κάθε Κυριακὴ ὡδηγοῦσε 80 χιλιόμετρα ἀπόστασι καὶ πήγαινε μὲ ὅλα τὰ παιδιά της στὴν πιὸ κοντινὴ ὀρθόδοξη ἐκκλησία. Ἦταν πολὺ δύσκολο ἕνα τέτοιο ταξίδι μὲ τέτοιο χιόνι, βουνὰ καὶ μὲ τόσα παιδιά. Ξυπνοῦσαν στὶς 4 π.μ. καὶ ἔπρεπε νὰ διανυκτερεύουν ἐκεῖ. Ἀλλὰ ὁ Κύριος εἶδε τὴν πίστι καὶ τὸν κόπο τῆς Κατερίνας καὶ θεράπευσε ὅλα τὰ παιδιά της.
Ἀπὸ τότε ἡ ζωὴ μέσα στὴν οἰκογένεια Rozin ἄλλαξε ῥιζικά. Ἡ Κατερίνα δέχθηκε τὴν Ὀρθοδοξία μὲ ὅλη τὴν καρδιά της. Ὁ Igor ἔβλεπε αὐτὴ τὴν ἀλλαγὴ στὴ ζωὴ τῆς οἰκογένειάς του μὲ ἠρεμία. Δὲν ἔφερε κανένα ἐμπόδιο, ἀλλὰ δὲν ἔδειξε καὶ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον. Κάποιες φορὲς πήγαινε τὴν οἰκογένεια μέχρι τὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ ὁ ἴδιος δὲν ἐκκλησιαζόταν.
Ἀργότερα ὅμως ὁ Igor ἄρχισε νὰ προβληματίζεται πολύ. Ἀπὸ τὴ μιὰ δὲν καταλάβαινε τί ὠθεῖ τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά του νὰ κάνουν ἕνα τόσο δύσκολο ταξίδι κάθε Κυριακὴ ἀντὶ νὰ ξεκουραστοῦν, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔβλεπε τὰ ἀποτελέσματα• τὰ παιδιὰ του εἶχαν θεραπευθῆ.
Συγχρόνως, ἡ Κατερίνα ἔλεγε στὸ σύζυγό της πολλὰ γιὰ τὴν Χριστιανοσύνη καὶ τοῦ πρότεινε νὰ βαπτισθῇ. Ἕνα ἐπιχείρημα ποὺ τοῦ πρόβαλλε ἦταν τὸ ἑξῆς σχετικὰ μὲ τὸ θάνατο• «Θὰ πεθάνουμε, καὶ ἐμεῖς θὰ εἴμαστε μὲ τοὺς Χριστιανούς, ἐνῷ ἐσὺ ποῦ θὰ εἶσαι; Δὲν θέλεις νὰ εἶσαι μαζί μας;»… (συνεχίζεται)
[ἀπὸ τὸ περιοδικὸ Orthodox Word, τ. 291•
μτφρ. ἱ. μονῆς Ἁγ. Αὐγουστίνου Φλωρίνης
Ὅταν ἦταν περίπου εἴκοσι χρονῶν, ὁ Igor εἶδε ἕνα ὄνειρο. Τὸν εἶχαν περικυκλώσει οἱ μουσουλμᾶνοι καὶ ἄρχισαν νὰ τὸν μαχαιρώνουν σ᾽ ὅλο τὸ σῶμα του. Τὸ ὄνειρο αὐτὸ τοῦ ἔκανε πολλὴ ἐντύπωσι. Δὲν ξέρουμε πῶς τὸ ἀντιμετώπισε ἐσωτερικά, ἀφοῦ τότε ἦταν ἀκόμα ἕνας ἄπιστος νέος, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν πρεσβυτέρα του μετὰ ἀπὸ τὸ ὄνειρο αὐτὸ πάντα ὑπῆρχε μιὰ λύπη καὶ αὐτοσυγκέντρωσι στὰ μάτια του.
Ὁ Igor ἀρεσκόταν πολὺ νὰ περπατάῃ στὰ βουνά, καὶ ἔτσι γνώρισε τὴν μέλλουσα σύζυγό του σὲ ἕναν ἀγῶνα ὀρειβασίας. Ἡ Κατερίνα ἦταν μιὰ ἁπλῆ Ῥωσίδα• γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε σὲ μιὰ πολύτεκνη φτωχὴ οἰκογένεια σὲ ἕνα χωριὸ τῶν Οὐραλίων ὀρέων. Εἶχε βαπτισθῆ ὅταν ἦταν παιδί, ἀλλὰ ἦταν ἄπιστη σὰν τὸν Igor.
Ἡ νέα οἰκογένεια μετακόμισε στὸ χωριὸ Terskol, ποὺ ἔχει ὑψόμετρο 2.200 μέτρα. Ὁ Igor ἐργαζόταν σὲ μιὰ ὑπηρεσία διασώσεως ἀπὸ τοὺς κινδύνους τῶν χιονοστιβάδων καὶ ἦταν ὁ ὑπεύθυνος τῆς ὑπηρεσίας αὐτῆς. Τὸ κράτος παρεχώρησε ἕνα σπίτι στὴν οἰκογένεια• ἕνα μικρὸ προκατασκευασμένο σπίτι, χωρὶς τρεχούμενο νερὸ καὶ ἄλλες εὐκολίες, μὲ δύο δωμάτια καὶ ὑπόστεγο. Ἔζησαν ἐκεῖ μέχρι τὴ γέννα τοῦ τετάρτου παιδιοῦ τους καὶ μόνο τότε τοὺς δόθηκε ἕνα πιὸ κατάλληλο σπίτι. Ἀλλὰ ὅπως λέει ἡ πρεσβυτέρα Κατερίνα• «Ἐπιζήσαμε καὶ ἤμασταν εὐτυχισμένοι».
Κάθε χρόνο ἡ οἰκογένεια μεγάλωνε. Ὁ πρωτότοκος ἦταν ὁ Μάξιμος καὶ ἀκολούθησαν ὁ Ἠλίας, ἡ Ἀλεξάνδρα, ἡ Εὐγενία καὶ ὁ Ἀνδρέας. «Μετὰ τὴ γέννα τοῦ τρίτου παιδιοῦ, οἱ ἄνθρωποι μᾶς κοιτοῦσαν σὰν νὰ ἤμασταν πολὺ παράξενοι. Ὅταν εἶδαν ὅτι ἤμουν ἔγκυος στὸ πέμπτο παιδὶ προσπάθησαν νὰ μᾶς πείσουν νὰ τὸ κάνουμε ἔκτρωσι». Ἀλλὰ τὸ ἀντρόγυνο ἔμεινε σταθερὸ καὶ δὲν ἔπραξε φόνο, παρ᾽ ὅλη τὴν οἰκονομικὴ δυσκολία τους.
Σύμφωνα μὲ τὴν πρεσβυτέρα ἡ οἰκογένεια ζοῦσε ἁρμονικά• δὲν ὑπῆρχαν μαλώματα ἢ συγκρούσεις καὶ οἱ γονεῖς ἀγαποῦσαν πολὺ τὰ παιδιά τους. Ὁ Igor περνοῦσε τὸν περισσότερο χρόνο του στὰ βουνά, ἀλλὰ τὸν ἐλεύθερο χρόνο του τὸν ἀφιέρωνε ὅλο στὴν οἰκογένειά του. Ποτέ δὲν τοὺς τιμώρησε, ἀλλὰ καὶ δὲν τοὺς ἄφηνε ποτὲ νὰ δείξουν παρρησία. Τοὺς μιλοῦσε μὲ πολλὴ σοβαρότητα.
Ἡ πόρτα τῆς οἰκογενείας Rozin ἦταν πάντα ἀνοιχτὴ γιὰ κάθε περαστικό, γνωστὸ καὶ ἄγνωστο. Ἀκόμα κι ὅταν ἔλειπε ἡ οἰκογένεια πάντα ἄφηναν ἕνα σημείωμα στὴν πόρτα γιὰ τὸν κάθε περαστικὸ ἐξηγώντας ποῦ βρίσκεται τὸ κλειδί. Ἡ οἰκογένεια διακρινόταν γιὰ τὴ φιλοξενία της καὶ πάντα εἶχε κάποιον ξένο στὸ σπίτι. Εἶχε συμβῆ καὶ τὸ ἑξῆς περιστατικό.
Ὁ Μάξιμος εἶχε ἀποκτήσει λίγα χρήματα μετὰ ἀπὸ μιὰ ὀλιγοήμερη ἐργασία σ᾽ ἕνα ξενοδοχεῖο. Τὸν καιρὸ ἐκεῖνο εἶχαν ἕναν φιλοξενούμενο κύριο στὸ σπίτι τους, τὸν ὁποῖο δὲν γνώριζαν πολὺ καλά. Ἡ πρεσβυτέρα βρῆκε τὰ χρήματα τοῦ παιδιοῦ της στὴν τσέπη τοῦ σακκακιοῦ του, ἀλλὰ δὲν εἶπε τίποτα σὲ κανέναν. Ἀντιθέτως, ὅταν ἔφυγε, ἡ πρεσβυτέρα τοῦ ἔδωσε κι ἄλλα χρήματα γιὰ τὸ δρόμο, καὶ μόνο ὅταν ἔφυγε ὁ κύριος ἡ Κατερίνα εἶπε στὸν σύζυγό της γιὰ τὴ λῃστεία κι αὐτὸς μὲ τὴ σειρά του τὸ δέχθηκε μὲ πολλὴ ἠρεμία.
Στὸ καινούργιο τους σπίτι –μετὰ τὴ γέννησι τοῦ τετάρτου παιδιοῦ τους– ὑπῆρχε μπάνιο καὶ τουαλέττα. Ὁ Igor μόνος του ἔβαλε τὴ θέρμανσι καὶ ἔχτισε ἕνα δεύτερο ὄροφο.
Ὁ Igor ἀγάπησε πολὺ τὰ βουνά. Ἔγινε ἕνας πολὺ ἐπιδέξιος ὀρειβάτης καὶ δύο φορὲς νίκησε σὲ τοπικοὺς διαγωνισμοὺς ὀρειβασιῶν. Ἀνέβαινε στὶς κορυφὲς τῶν πιὸ ψηλῶν βουνῶν ἀκόμα καὶ τὸ χειμῶνα, ἀλλὰ βρῆκε τὸ νόημα τῆς ζωῆς του στὴν διάσωσι τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ δουλειά του ἦταν νὰ ψάχνῃ ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν χαθῆ στὰ βουνά, οἱ ὁποῖοι ἦταν συχνὰ παγωμένοι καὶ σχεδὸν νεκροί. Συχνὰ εὕρισκε μόνο τὰ νεκρὰ σώματά τους ἢ ὅ,τι εἶχε μείνει ἀπὸ τὸ σῶμα τους. Μετὰ τοὺς κουβαλοῦσε, μέσα σὲ δυσμενεῖς καιρικὲς συνθῆκες. Ἔπρεπε νὰ ἦταν καὶ σωματικὰ καὶ ψυχικὰ σκληραγωγημένος.
Οἱ φίλοι τοῦ Igor τὸν ἐκτιμοῦσαν καὶ τὸν σέβονταν καὶ ὅταν τὸν εἶχαν μαζί τους δὲν ἔνιωθαν φόβο. Πάντοτε ἔλεγαν• «Ὁ Θεὸς εἶνε μὲ τὸν Rozin». Μαρτυροῦσαν, ὅτι ὁ Igor πάντα κατάφερνε τὶς πιὸ δύσκολες ἀποστολές.
Κάποτε, λίγο πρὶν τὴν χειροτονία του σὲ ἱερέα, ὁ κόμπος τῆς τριχιᾶς εἶχε λυθῆ καὶ ἔπεσε ἀπὸ ὕψος 46 μέτρων. Οἱ συνεργάτες του ἔμειναν ἔκθαμβοι ὅταν τὸν ἄκουσαν νὰ λέῃ στὸ φορητὸ ῥαδιόφωνό του• «Εἶμαι καλά». Εἶχε γλυτώσει μὲ λίγα μόνο τραύματα.
Ὁ πνευματικός τοῦ Igor, ὁ π. Vyacheslav, μαρτυρεῖ• «Ὁ Igor εἶχε μιὰ πολὺ καθαρὴ καρδιὰ καὶ πραότητα καὶ γι᾽ αὐτὸ πάντα θυσιαζόταν νὰ βοηθήσῃ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἄσχετα ἀπὸ τὴ θρησκεία ἢ τὴν ἐθνικότητά τους. Τοὺς εἶχε ὅλους σὰν ἀδέλφια. Ἀργότερα ἔλεγε• “Ὅσο πιὸ ψηλὰ ἀνεβαίνεις, τόσο πιὸ κοντὰ στὸ Θεὸ εἶσαι”».
Ἡ πορεία του πρὸς τὴν πίστι ἦταν συνειδητὴ καὶ σταδιακή, λέει ἡ πρεσβυτέρα.
Ὅλα ἄρχισαν ὅταν τὰ παιδιά του ἕνα - ἕνα ἄρχισαν νὰ ἀρρωσταίνουν. Ἡ Κατερίνα δὲν ἤξερε τί νὰ κάνῃ. Κι ἀφοῦ δὲν εὕρισκε βοήθεια ἀπὸ γιατροὺς καὶ εἶχε ἀπελπιστῆ, ἀκολούθησε τὴ συμβουλὴ μιᾶς πιστῆς γυναίκας ποὺ τῆς εἶπε, νὰ ἐκκλησιάζῃ τὰ παιδιά της, νὰ τὰ ἐξομολογήσῃ καὶ νὰ κοινωνήσουν.
Ἔτσι κάθε Κυριακὴ ὡδηγοῦσε 80 χιλιόμετρα ἀπόστασι καὶ πήγαινε μὲ ὅλα τὰ παιδιά της στὴν πιὸ κοντινὴ ὀρθόδοξη ἐκκλησία. Ἦταν πολὺ δύσκολο ἕνα τέτοιο ταξίδι μὲ τέτοιο χιόνι, βουνὰ καὶ μὲ τόσα παιδιά. Ξυπνοῦσαν στὶς 4 π.μ. καὶ ἔπρεπε νὰ διανυκτερεύουν ἐκεῖ. Ἀλλὰ ὁ Κύριος εἶδε τὴν πίστι καὶ τὸν κόπο τῆς Κατερίνας καὶ θεράπευσε ὅλα τὰ παιδιά της.
Ἀπὸ τότε ἡ ζωὴ μέσα στὴν οἰκογένεια Rozin ἄλλαξε ῥιζικά. Ἡ Κατερίνα δέχθηκε τὴν Ὀρθοδοξία μὲ ὅλη τὴν καρδιά της. Ὁ Igor ἔβλεπε αὐτὴ τὴν ἀλλαγὴ στὴ ζωὴ τῆς οἰκογένειάς του μὲ ἠρεμία. Δὲν ἔφερε κανένα ἐμπόδιο, ἀλλὰ δὲν ἔδειξε καὶ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον. Κάποιες φορὲς πήγαινε τὴν οἰκογένεια μέχρι τὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ ὁ ἴδιος δὲν ἐκκλησιαζόταν.
Ἀργότερα ὅμως ὁ Igor ἄρχισε νὰ προβληματίζεται πολύ. Ἀπὸ τὴ μιὰ δὲν καταλάβαινε τί ὠθεῖ τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά του νὰ κάνουν ἕνα τόσο δύσκολο ταξίδι κάθε Κυριακὴ ἀντὶ νὰ ξεκουραστοῦν, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔβλεπε τὰ ἀποτελέσματα• τὰ παιδιὰ του εἶχαν θεραπευθῆ.
Συγχρόνως, ἡ Κατερίνα ἔλεγε στὸ σύζυγό της πολλὰ γιὰ τὴν Χριστιανοσύνη καὶ τοῦ πρότεινε νὰ βαπτισθῇ. Ἕνα ἐπιχείρημα ποὺ τοῦ πρόβαλλε ἦταν τὸ ἑξῆς σχετικὰ μὲ τὸ θάνατο• «Θὰ πεθάνουμε, καὶ ἐμεῖς θὰ εἴμαστε μὲ τοὺς Χριστιανούς, ἐνῷ ἐσὺ ποῦ θὰ εἶσαι; Δὲν θέλεις νὰ εἶσαι μαζί μας;»… (συνεχίζεται)
[ἀπὸ τὸ περιοδικὸ Orthodox Word, τ. 291•
μτφρ. ἱ. μονῆς Ἁγ. Αὐγουστίνου Φλωρίνης
πηγή: Χριστιανική Σπίθα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου