Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΠΟΥΡΑ

Ἐξεδήμησε πρός Κύριον τό βράδυ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς (26.7.2013), ἡ μακαριστή πλέον Γερόντισσα καί Καθηγουμένη τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Μπούρα, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, Θεολογία μοναχή.

Ἡ ἀείμνηστη μοναχή Θεολογία ὑπῆρξε πρόσωπο ἱερό καί πολυσέβαστο, μέ ὁλοκληρωτική ἀφιέρωση στόν Ἐρασμιώτατο Νυμφίο τῆς ψυχῆς της Ἰησοῦ Χριστό. Ἀπό τήν μικρή της ἡλικία ἐπόθησεν τόν Κύριο τῆς δόξης, πεινοῦσε καί διψοῦσε τήν ἕνωσή της μαζί Του, γι’ αὐτό καί ἐκ τῆς νεότητός της ἀπαρνήθηκε τήν δόξα τῶν ἀνθρώπων καί τίς ἐπίγειες χαρές καί ἀπολαύσεις καί εἰσῆλθε μέ προθυμία ψυχῆς, ἱερό ἐνθουσιασμό καί πύρινο ζῆλο στόν Μοναχισμό, ἀξιωθεῖσα τοῦ ἀραβῶνος τοῦ μεγάλου καί ἀγγελικοῦ σχήματος. Ὡς μοναχή καί Καθηγουμένη ἀγωνίσθηκε σκληρά γιά τήν πνευματική της τελείωση καί ἔζησε κοντά σέ πολύ πνευματικούς ἀνθρώπους ὅλες τίς χαρές τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Ἀνακαίνισε ἀπό τό 1984 τήν παλαίφατη καί ἱστορική Ἱερά Μονή Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μπούρα καί μέ τήν πλούσια ἀγάπη της καί τήν ποδηγεσία της, συγκρότησε μία θαυμαστή Ἀδελφότητα μοναζουσῶν, τίς ψυχές τῶν ὁποίων κατηύθυνε μέ ἰδιαίτερη σύνεση πρός νομάς σωτηρίους.

Ἀπό τῆς νεότητός της συνδέθηκε ἰδιαίτερα μέ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Ἰγνάτιο, ὁ ὁποῖος τήν τιμοῦσε καί τήν ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα.

Ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία τῆς μεταστάσης τελέσθηκε τό Σάββατο 27 Ἰουλίου τό μεσημέρι ἀπό τό νέο Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἰγνατίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γλυφάδας κ. Παύλου καί τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἱερεμίου, συμπροσευχομένου τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐσταθίου. Στήν ἐξόδιο Ἀκολουθία συμμετεῖχαν Καθηγούμενοι καί Καθηγουμένες, μοναχοί καί μοναχές ἀπό πολλές Ἱερές Μονές πλησιόχωρες καί μή καί πλήθη πιστῶν Χριστιανῶν.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἰγνάτιος μέ ἰδιαίτερη συγκίνηση ἀποχαιρέτησε τήν ἐνάρετη μοναχή καί σεμνή Γερόντισσα Θεολογία ειπών μεταξύ άλλων:

«Μή κλαίετε...»

Λουκ. κγ. 28

Ἐκοιμήθη λοιπόν ἡ Γερόντισσα Θεολογία, ἡ Ἡγουμένη αὐτῆς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Ἐσφράγισε τό γλυκύτατο στόμα της καί ἔκλεισε τούς ὀφθαλμούς της. Ὁ γλυκομίλητος αὐτός καί χαρίεις ἄνθρωπος φεύγει ἀπό τῶν ἐνθέδε. Ἤδη στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐλίζεται. Στήν πραγματικότητα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἄνοιξε τώρα τούς ὀφθαλμούς της. Κι ἐμεῖς ἐδώ κλαίομεν καί θρηνοῦμεν. Κατακλιζόμαστε ἀπό συναισθήματα λύπης καί ὀδύνης. Αὐτή ὅμως μᾶς λέγει «μή κλαίετε». Ὅπως ὁ Κύριος ὅταν ἐπήγαινε πρός τό Γολγοθά. Προξενοῦσε πολύ πόνο μέ τό πάθος Του στούς ἀνθρώπους πού τόν ἀκολουθοῦσαν. Ἔβλεπαν ἕνα νέο ἄνδρα νά τόν ὁδηγοῦν στό Σταυρό. Κι αὐτός κάθιδρος, ἀδύνατος, ὀδυνώμενος ἀνέβαινε τό Γολγοθά του, «ἠκολούθει δέ αὐτῷ πολύ πλῆθος τοῦ λαοῦ καί γυναικῶν, αἵ καί ἐκόπτοντο καί ἐθρήνουν αὐτόν». (Λουκ. κ.γ. 27). Τόν ἀκολουθoῦσε μιά ὁμάδα γυναικῶν, ἀγνώστων, πού τούς προξενοῦσαν ὅμως πολύ πόνο τά παθήματά του κι ἔκλαιγαν. Αὐτές οἱ γυναῖκες δέν ἦταν οἱ δικές του γνωστές καί συγγενεῖς γυναῖκες. Δέν ἦταν αὐτές πού συνώδευαν τήν Μητέρα Του, οἱ Μυροφόρες γυναῖκες πού Τόν πονοῦσαν. Ἦταν ἄγνωστες Ἱεροσολυμίτισσες πού ὥς χθές μπορεῖ νά ἔλεγαν μαζί μέ τίς συζύγους καί τά παιδιά τους «ἄρον, ἄρον, σταύρωσον αὐτόν». Τώρα ὅμως κόπτονται καί θρηνοῦν γι’ αὐτό πού βλέπουν. Πονοῦν πού βλέπουν τόν Κύριο νά βασανίζεται καί νά ὁδηγεῖται στό Γολγοθά. Κι Αὐτός, ὁ Κύριος, αὐτήν τήν ὥρα τοῦ πόνου καί τῆς ὀδύνης, δέν τίς παραβλέπει, δέν τίς περιφρονεῖ, δέν τίς ἀγνοεῖ, ἀλλά «στραφείς πρός αὐτάς, εἶπε· θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, μή κλαίετε ἐπ’  ἐμέ, πλήν ἐφ’  ἑαυτάς κλαίετε καί ἐπί τά τέκνα ὑμῶν... (Λουκ. κγ.28). Ἀπ’ τήν προσηγορία καί μόνο, πού τίς ὀνομάζει «θυγατέρες Ἱερουσαλήμ» καταλαβαίνουμε ὅτι ὄχι μόνο δέν τίς περιφρονεῖ, ἀλλά τήν ὥρα αὐτή τοῦ ὑπερτάτου πόνου, τίς συμβουλεύει νά ἀξιοποιήσουν τό πάθος Του γιά τήν σωτηρία τους καί τόν ἁγιασμό τους. Μήν κλαῖτε γιά μένα. Πενθῆστε καί κλάψτε γιά σᾶς, καί γιά τά παιδιά σας. Μήν ἀντιμετωπίζετε μέ συναίσθημα τό πάθος μου, ἀλλά μετανοῆστε καί κλάψτε γιά τίς ἁμαρτίες σας. Κήρυγμα μετανοίας σαλπίζει ὁ Κύριος τήν ὥρα αὐτή. Καί ξέρουμε ὅτι σέ λίγο πάνω στό Σταυρό θά θριαμβολογήσῃ γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί θά ’πῇ «νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου». (Ἰω. ιγ.31)Ἔτσι κι ἡ Γερόντισσα σήμερα, πού ἐνῶ ἐμεῖς πενθοῦμε καί κλαῖμε, μᾶς παρηγορεῖ λέγοντάς μας μυστικά, μή κλαίετε. Μή κλαίετε ἐπ’ ἐμέ. Ἐγώ ἤδη δοξάζομαι. Ἐγώ πορεύομαι πρός τόν Κύριο πού ἀγάπησα. Καί παρηγορώντας μας, κηρύσσει κήρυγμα μετανοίας. Ζῆστε ἐν μετανοίᾳ μᾶς λέγει. Πενθῆστε καί κλαῦστε διότι μακάριοι οἱ κλαίοντες, νῦν. Ἐμεῖς βέβαια αὐτήν τήν ὥρα κλαῖμε καί θρηνοῦμε. Καί καλά κάνουμε. Ἄνθρωποι εἴμαστε κι ἔχουμε καί συναισθηματικό κόσμο. Δέν μποροῦμε ν’ ἀποφύγουμε τά συναισθήματα. Ὅμως ἡ Γερόντισσα τῆς ὁποίας τήν βιωτή ἐγνωρίσαμε καί τῆς ἐν πνεύματι ζωῆς της εἴμεθα μάρτυρες, ἤδη πορεύεται πρός τήν δόξα της. Ζεῖ τό θρίαμβό της. Κι ἑπομένως σέ ὥρα πού κηρύσσεται μετάνοια μεταβάλλεται αὐτή ἡ μεγάλη ὥρα. Ἡ ὥρα τῆς ἐξόδου της ἀπ’  αὐτό τό βίο. Καί τά λέμε αὐτά ἐπειδή τήν ἐγνωρίσαμε ἀπ’ τήν πρώτη νεότητά της, καί ἐξετιμήσαμε τά ἐξαίρετα ἰδιώματα τοῦ χαρακτῆρα της, τήν ἐγκαρδιότητα, τήν ζεστασιά, τήν ἀγάπη, μέ τά ὁποῖα τήν εἶχε προικίσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Τάλαντα τά ὁποῖα  ἐκαλλιέργησε  καί τά ἔφθασε σέ τέτοια ὕψη ὥστε σήμερα νά κλαῖμε, διότι ἀπωλέσαμε ἕνα θησαυρό. Διότι ἕνας θησαυρός εἶναι ἕνας ἄνθρωπος πού μᾶς ἀγαπᾶ. Κι ἐμεῖς αἰσθανόμαστε σήμερα πράγματι ὅτι χάσαμε ἕνα θησαυρό. Αὐτή ὅμως ἔτσι ὅπως διεπέρασε τόν χρόνο καί ἔφθασε στό ὑπέρχρονο καί τό αἰώνιο, σάν ἕνας θησαυρός ἀναφαίρετος προσφέρεται πρός ἐμᾶς σήμερα πού πενθοῦμε καί κλαῖμε γι’  αὐτήν.

.......................................................................................................

Ζητῶ συγγνώμην πού ὁμιλῶ ἐγώ ἐνώπιον Ἀρχιερέων μεγάλων, δοκίμων ρητόρων καί συγγραφέων καί ἀκαδημαϊκῶν διδασκάλων, ἀλλά τό πράττω μέ δική τους παραχώρησι καί δική τους παρότρυνσι καί εὐχαριστῶ πολύ γι’  αὐτό, τόν Ἅγιο Γόρτυνος, ὁ ὁποῖος μέ τόση ἀγάπη μᾶς παραχωρεῖ καί τά πρωτεῖα καί τό βῆμα, τό χαίρομαι ὅμως διότι αἰσθάνομαι ὅτι ἐκπληρῶ ἕνα χρέος πρός αὐτήν τήν θαυμαστή Μοναχή πού κατηξίωσε τό Μοναχικό της Σχῆμα, καί φεύγει πρός τόν Νυμφίο τῆς καρδίας της, καταλείπουσα σ’  ἐμᾶς ὑψηλά διδάγματα γνησίας καί αὐθεντικῆς ἐν κόσμῳ πνευματικῆς ζωῆς.

Ἀκόμη, ἐκ μέρους τῆς ἀπορφανισθείσης Ἱερᾶς Μονῆς τήν μεταστάσα ἀποχαιρέτησε ἡ συνοδοιπόρος της στούς μοναχικούς ἀγῶνες, Μοναχή Μελάνη μέ τούς ἑξῆς λόγους:

«Σεβασμιώτατε εἶναι εὐλογημένο νά εἰπωθοῦν αὐτή τήν ὥρα δύο λόγια ἐκ μέρους τῆς Ἀδελφότητος;

Πῶς νά σέ κηδέψω Μητέρα; Ποίαις χερσί προσψαύσω τό πολύαθλο ὁσιομαρτυρικό Σου σκῆνος; Ἡ Γερόντισσα Θεολογία, κτητόρισσα καί πνευματική ὑπόστασι, Γερόντισσα καί Μητέρα αὐτῆς τῆς μονῆς, ἀξιώθηκε νά λάβῃ πάνω στούς πολλούς ὁσιακούς της κόπους στέφος ἀμάραντο καί τήν δόξα τῆς ἀθλήσεως. Ὅλη της ἡ ἁγία βιωτή ἦταν πορεία πρός συνάντησι τοῦ Ἠγαπημένου Κυρίου Ἰησοῦ. Σήμερα εἰσέρχεται στήν χαρά τοῦ Κυρίου της καί μαζί της ὅλοι ἐμεῖς, ὁ χορός τῆς συνοδείας της κοινωνοῦμε διά τῆς Μητρός μας τό φῶς καί τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείροντος τούς νεκρούς καί πατήσαντος θανάτῳ τόν θάνατον. Ἡ ὁσιακή της καρδία, πλήρης ἀπό ταπείνωσι καί προσοχή, σάν μυροθήκη διαφύλαξε ἀδιαλείπτως ἀναφαίρετο τό Πανάγιο τοῦ Κυρίου Ὄνομα. Ἡ Γερόντισσα Θεολογία ἔζησε μέσα στήν παρουσία τοῦ Κυρίου.  Τό Νέφος τῆς Ἐπικλήσεως τοῦ Κυριακοῦ Ὀνόματος, σήμερα τήν ὁδηγεῖ ἐνώπιος ἐνωπίῳ στή συνάντησι Ἐκείνου οὗ ἠγάπησε ἡ ψυχή της καί οὕτω πάντοτε σύν Κυρίῳ ἔσεται. Ὁ οὐρανός μέ τόν Κύριο, τήν Παναγία Μητέρα Του, τόν Ἅγιο Παντελεήμονα, πού τήν ἀναδέχθηκε κατά τήν αἴτησί της καί τούς Ἁγίους  Του ἦταν ὁ οἰκεῖος της τόπος. Ἡ εὐλαβής καρδία της διέθετε πολυτελῶς τόν πλατυσμό τοῦ οὐρανοῦ ἔτσι πού ἄοκνα ἀγκάλιαζε καί σκέπαζε ὅλους μας. Τό πολύαθλο σῶμα της τό ὁποῖο κατεστάθη σέ ὅλη της τή ζωή κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, παραδίδεται σήμερα στή γῆ ἐξ ἧς ἐλήφθη. Καί ἡ ἁγία ψυχή της καλεῖται νά ἀπολαύσῃ τήν ἄφατο χαρά καί ἀγαλλίασι τῆς σωτηρίας της. Σήμερα ἠ Γερόντισσα Θεολογία ζεῖ τήν ἔκρηξι τῆς χαρᾶς τῆς ὄντως Ζωῆς, τήν γενέθλιο ἡμέρα της, τήν ἀληθινή γέννησί της στήν Βασιλεία τοῦ Κυρίου. Στήν ἐπί γῆς πορεία της παραδόθηκε ἄνευ ὅρων καί ὀρίων στό Θέλημα τοῦ Θεοῦ καί κατά τοῦτο καί στήν ὀδύνη καί τά παθήματα πού ὁ Κύριος τῆς ἐπέτρεψε δείχνοντας πίστι ἕως θανάτου σ’  Ἐκεῖνον, Ὅν ἠγάπησε ἡ ψυχή της. Ἔτσι ἔγινε κοινωνός τῶν βαθυτάτων μυστηρίων, τά ὁποῖα ὁ Κύριος ἐνεργεῖ ἀρρήτως στίς καρδίες τῶν Ὁσίων Του, γνωρίζοντας βιωματικά τήν Χάρι καί τήν Δύναμι τοῦ Κυρίου ἡ ὁποία ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἡ λογιότης καί ἠ βαθύνοιά της χρησιμοποιήθηκαν ἀπό τήν Χάρι τοῦ Χριστοῦ γιά τήν δόξα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐμεῖς σέ ὅλη μας τήν ζωή μαζί της ἀπολαύσαμε τόν πλοῦτο τῆς διακρίσεως καί τῆς συνέσεως, μέ τόν ὁποῖο ἐκοσμεῖτο, ψηλαφήσαμε τήν αὐταπάρνησι καί τήν θυσία της καί ὁμολογοῦμε τόν καθ’ ἡμέρα της θάνατο γιά χάρι ὅλων μας, γιά χάρι τῆς πίστεως καί τῆς Ἀληθείας, γιά χάρι τοῦ Χριστοῦ, πλήρης στοργῆς, θανατούμενη Ἐκείνη ὅλη τήν ἡμέρα, ἵνα μορφωθῇ ὁ Χριστός ἐντός μας. Σήμερα Ἐκείνη γιά ἄλλη μιά φορά, ἀλλά κορυφαία, μᾶς γίνεται πολυτελής  ἑστιάτωρ τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καί μᾶς προσφέρει τήν πανήγυρι τῆς παρουσίας καί τῆς Δυνάμεως Ἐκείνου μέσα στήν καρδία της καί αὐτή εἶναι ἡ νίκη της κατά τοῦ θανάτου. Ἐμεῖς χρεωμένες στό ὄνομά της καί τήν ἁγία της βιωτή παίρνουμε ἀπό τά χέρια της τήν παρακαταθήκη τῆς ἀκριβοῦς μοναχικῆς πολιτείας μέ τήν ὁποία ἅρπαξε τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν καί συστοιχούμεθα ὡς εὐεργετημένοι χρεωφειλέτες στήν μαρτυρική της πορεία. Ἐκζητούμενοι ἔνδακρεις τήν Ἁγία Εὐχή καίπρεσβεία Της στή ζωή μας, ἐργαζόμεναι καί εὐχόμεναι νά καταξιωθοῦμε τῆς Ἁγίας ἐκείνης ὥρας, ὅπου ἡ Ὁσία μας Μητέρα θά ἔρθῃ νά παραλάβῃ τήν ψυχή μας καί νά συμπληρώσῃ τήν συνοδεία της στήν αἰώνια Πατρίδα. Ἀμήν. Σεβασμιώτατε, Πατέρες, Μητέρες καί Ἀδελφοί Χριστός Ἀνέστη!