Εγεννήθη το 1931 στο χωριό Αναπλάδες της Νοτίου Κερκύρας. Υπήρξε θυγατέρα των θεοσεβούμενων και πολυτέκνων (9 τέκνα) αγροτών Χαραλάμπους Μεταξά και Κωνσταντίνας Γαρδικιώτου. Κατά το Άγιο Βάπτισμα της εδόθη το όνομα Ελευθερία. Λόγω των δυσχερειών της περιόδου εκείνης και του Β’ Παγκοσμίου πολέμου δεν ετελείωσε ούτε το δημοτικό σχολείο. Όμως ειργάζετο χειρωνακτικώς για να βοηθεί την οικογένειά της.
Αγαπούσε ιδιαιτέρως την Εκκλησία και την πνευματική ζωή. Εκκλησιάζετο στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων όπου εμυήθη στα της πνευματικής ζωής και προσέφερε διακονία για την καθαριότητα και τον ευπρεπισμό του ναού και τις υποχρεώσεις της ενορίας. Παιδιόθεν επεσκέπτετο μαζί με την φίλη της Φανή Παπαβλασσοπούλου την Ιερά Μονή της Παναγίας «Κυράς των Αγγέλων» (16ου μ.Χ. αι.) και διετηρούσε δεσμό με την χαρισματική Ηγουμένη της Μονής, την ασκήτρια Αναστασία Βλάχου καθώς και την αδελφότητα της Μονής. Καίτοι η Φανή ητοιμάζετο να γίνει μοναχή, εν τούτοις η Ελευθερία έγινε μοναχή σύμφωνα με θαυμαστή πρόρρηση της θεοφωτίστου Ηγουμένης Αναστασίας.
Η ζωή της εκυλούσε ήρεμα με προσευχή, εκκλησιασμό και εργασία. Με ιδιαίτερη επιμέλεια και υπομονή εγηροκόμησε τους γονείς της και μια θεία της άτεκνη. Ελεύθερη από υποχρεώσεις στα 48 της χρόνια έφυγε για το μοναστήρι όπου και εγκατεστάθη κατά την ημέρα του 40νθήμερου μνημοσύνου της Ηγουμένης Αναστασίας. Στην από 8 Μαΐου 1980 αίτησή της προς την Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας φαίνεται η ωριμότητα της αποφάσεώς της και ο ένθεος ζήλος της να γίνει μοναχή καθώς και η αγνότης της προθέσεώς της. Στην Μονή αφιέρωσε εις μνημόσυνον αιώνιον των γονέων της την περιουσία της που ήταν 54 ελαιόδενδρα και έτσι εισήλθε στην Μονή πτωχή σαν τις άλλες αδελφές.
Την κοιμηθήσα Ηγουμένη Αναστασία Βλάχου διεδέχθη η μοναχή Αναστασία Καστρινού στην οποία η αδελφή Ελευθερία υπετάγη μετά προθυμίας και αναντίρρητα.
Η αδελφή Ελευθερία ήταν άνθρωπος της σιωπής και της προσευχής. Δεν παρετηρούσε τίποτε και κανέναν. Δεν εσχολίαζε, δεν κατέκρινε, δεν κατηγορούσε. Αγαπούσε ιδιαιτέρως τις ιερές ακολουθίες. Δεν εγνώριζε πολλές προσευχές και δεν μπορούσε να διαβάζει. Από μνήμης εγνώριζε μόνο το μισό προοίμιο του μεσονυκτικού το οποίο επανελάμβανε πολλές φορές. Όμως εστόλιζε το ένδυμα της ψυχής της με την μνήμη του θανάτου και τα υψοποιά δάκρυα. Το όνομα του Χριστού και το κομβοσχοίνι ήταν η ολοήμερη συντροφιά της. Έτσι ήταν πάντοτε γαλήνια και ήρεμη, έτοιμη για την υπακοή, την καλλιέργεια της ψυχής της, την διακονία, την ενέργεια της αγάπης. Ηξιώθη από το Θεό -όπως έλεγε η ίδια- να γηροκομήσει μόνη της έξι συνασκήτριές της με πολλή φροντίδα, αγάπη και υπομονή. Παράλληλα ειργάζετο ακούραστα στις αγροτικές εργασίες της Μονής που διαρκούν όλο το χρόνο (μόνο η συγκομιδή κλπ. των ελαιών διαρκεί 6 μήνες) και διετηρούσε ορνιθώνα και ποίμνιο αιγών.
Ρασοφόρος και μεγαλόσχημος εκάρη υπό του Μητροπολίτου Τιμοθέου ο οποίος της έδωσε και τον διορισμό της ηγουμενοσυμβούλου. Μετά την κοίμηση της Ηγουμένης Αναστασίας Καστρινού (+ 25 Ιουλίου 2002) ο Μητροπολίτης Νεκτάριος την διώρισε Ηγουμένη της Μονής τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.
Ηξιώθη να αποκτήσει και μια υποτακτική, την Ολυμπία Δήμα από την Ηγουμενίτσα την οποία ενέδυσε δια των χειρών του Επισκόπου με το μεγάλο και αγγελικό σχήμα δίδοντάς της το μοναστικό όνομα «Αθανασία».
Ως Ηγουμένη ανεδείχθη για τα χαρίσματά της. Για την απλότητά της, την μη σχηματοποιημένη συμπεριφορά της και την αφάνειά της. Την ενέργεια της προσευχής της για όσους της το εζητούσαν. Την καλωσύνη και την ευγένειά της, τον καλωσυνάτο και θεοφώτιστο λόγο της. Την υπακοή της στον Επίσκοπο και τον πνευματικό. Την μεγάλη ενέργεια της αγάπης προς άπαντας. Την φιλοξενία της και την μεγάλη ελεημοσύνη της. Την απέριττη και λιτή της ζωή με το ασκητικό βίωμα. Την αυστηροτάτη νηστεία με την ολιγοφαγία. Την αφιλοχρηματία. Την αδιάλειπτη προσευχή και το φιλακόλουθο. Την αγαθότητα του λογισμού, την πραότητα και την αμνησικακία. Και επίσης το γεγονός ότι παρ’όλες τις ολίγες γνώσεις της διέθετε την μείζονα των αρετών διάκριση, δια της οποίας εγένετο συμπαθής και προσηνής και είλκυε τις ψυχές. Με την διάκριση και την ευγενική συμπεριφορά εχειρίζετο την υποτακτική της και τα πνευματικά της Μονής τέκνα.
Ένα χρόνο προ της κοιμήσεώς της έλαβε χαρά κρατώντας στα χέρια της το υπό τον τίτλον «Αναστασία η ασκήτρια της Κυράς» βιβλίο το οποίο αποτελεί ιστορική μελέτη της Μονής της Παναγίας της «Κυράς των Αγγέλων» ή «Κοκκινάδας» και διήγηση του βίου και της πολιτείας της πνευματικής της μητρός Γεροντίσσης Αναστασίας Βλάχου.
Η χαρά της αυτή εκορυφώθη όταν την Κυριακή Β’ Νηστειών, 31 Μαρτίου 2013, παρηκολούθησε με συγκίνηση στο πνευματικό κέντρο της Μητροπόλεως Κερκύρας την παρουσίαση του βιβλίου και της ταινίας με θέμα το περιεχόμενο του βιβλίου. Μετά από τρεις ημέρες εκαθηλώθη με κρυολόγημα στο κρεββάτι και την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως 7 Μαρτίου έλαβε δι’οράματος πληροφορία για το επικείμενο τέλος της ανακοινώνουσα ότι «μετά δύο ημέρες φεύγω». Και όντως την Τρίτη 9 Απριλίου εσηκώθη από το κρεββάτι και αφού έκαμε την προσευχή της, επλύθη, ητοιμάσθη και ειδοποίησε τους δικούς της και τα πνευματικά τέκνα της Μονής. Τους εχαιρέτησε όλους δίδοντας συμβουλές και περί τις 15.00 μ.μ. εκοιμήθη εν Κυρίω καθιστή, προσευχομένη και ήρεμη. Ο γιατρός που το επληροφορήθη τηλεφωνικώς δεν μπορούσε να το πιστεύσει, διότι όντως είχε γίνει καλά…….
Την επομένη 10η Απριλίου, στις 16.00 μ.μ. έγινε η εξόδιος ακολουθία και η ταφή υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας κ.κ. Νεκταρίου με την παρουσία Ηγουμένων και Ιερέων, μοναζουσών από όλες τις Μονές της νήσου οι οποίες έψαλλαν (και οι οποίες εδιάβαζαν από την προηγουμένη νύχτα το ψαλτήρι) και πλήθος κόσμου. Ο λόγος του Σεβασμιωτάτου έδωσε χαρά και ελπίδα στους προσκυνητές καθώς αποχαιρετούσαν την πνευματική τους μητέρα. Χαρακτηριστική ήταν η μεγάλη ευκαμψία του λειψάνου της.
Πηγή: http://www.pemptousia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου