Δύο Ρουμάνοι γέροντες συζητούν για τη βεβαιότητα της σωτηρίας

               

Π. Αρσένιος (Papacioc)

Δύο σύγχρονοι γέροντες συναντήθηκαν στο Μοναστήρι
Techirghiol στη Ρουμανία το 1996. Ηταν ο γέροντας Θεόφιλος Paraian και ο Γέροντας Αρσένιος Papacioc, πνευματικό παιδί του γέροντα Κλεόπα Ιλίε. Ο γέροντας Αρσένιος είχε φυλακιστεί πολλές φορές από το κομμουνιστικό καθεστώς και συχνά κρυβόταν στα δάση για να αποφύγει την σύλληψη. Παρόλο που ο ίδιος είναι ασκητής είναι γνωστός για τις συμβουλές που δίνει για αγώνα με μέτρο σε συνδιασμό με την συνεχή επαγρύπνηση.
Σήμερα παρόλο που είναι 95 ετών συνεχίζει να είναι ο πνευματικός οδηγός του γυναικείου Ησυχαστηρίου Techirghiol.
Ο γέροντας Θεόφιλος ήταν ιερομόναχος στο μοναστήρι της περιοχής της Τρανσυλβανίας Σιμπάτα Ντε Σους. Γεννήθηκε τυφλός αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να σπουδάσει θεολογία και να μάθει τρείς ξένες γλώσσες. Μελετούσε Πατερικά κείμενα ακούγοντάς τα σε μαγνητοφωνημένες ταινίες. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους φωτιστές της Ρουμανικής Εκκλησίας του εικοστού αιώνα. Κοιμήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2009 αφού είχε χειροτονηθεί Αρχιμανδρίτης.

Το Μοναστήρι Techirghiol στη Ρουμανία

Ακολουθεί ένα μέρος της συνομιλίας τους.
Π. Θ: Είστε βέβαιος ότι όλα θα πάνε καλά με σάς στην αιωνιότητα;
Π. Α: Δεν μπορώ να πώ τέτοιο πράγμα , άγιε πάτερ! Παρακαλώ να με πιστέψετε όταν σας λέω ότι «Θα είμαι ο μόνος που δεν θα σωθώ!»
Π.Θ: Ετσι πιστεύετε;
Π.Α: Ναι! Αλλά έχω μεγάλη ελπίδα!
Π.Θ: Αφού ελπίζετε γιατί εκφράζεστε μ’ αυτόν τον τρόπο;
Π.Α: Το μυαλό στον Αδη και η ελπίδα στο Θεό! Χωρίς τη χάρη του Θεού τα έργα μας δεν μάς σώζουν έτσι κι’ αλλοιώς.
Π.Θ: Ναί … αλλά είναι αδύνατο για το Θεό να μη θέλει να μάς σώσει!
Π.Α: Ναι, αλλά δεν μπορούμε να Του θέσουμε όρους!
Π.Θ: Ναι, χωρίς να του θέτουμε όρους, αλλά αφού ο Θεός είναι αγάπη…
Π.Α: Αγιε Πάτερ, με όλη μου την ειλικρίνεια μπροστα σε σάς που είστε πνευματικός λέω: Θα σωθώ γιατί έχω υποφέρει…
Π.Θ: Σάς λέω ειλικρινά ότι έχω τη βεβαιότητα ότι θα πάω σε καλό τόπο, αλλά όχι για τα έργα μου!
Π.Α: Εγώ μόνο ελπίζω!
Π.Θ: Λοιπόν, μπορώ να πώ ότι έχω τη βεβαιότητα ότι εάν ελπίζω…
Π.Α.: Αυτή δεν είναι Ορθόδοξη θέση!
Π.Θ: Ισως να μην είμαι Ορθοδοξος;
Π.Α: Η πραγματικότητα είναι ότι τα έργα μας δεν μάς σώζουν με κανένα τρόπο χωρίς τη Χάρη του Θεού!
Π.Θ: Ξέρεις τι θα πώ στο Θεό όταν σταθώ μπροστά Του; «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό!» Δεν θα Του πώ τίποτε άλλο!
Π.Α: Εχω ετοιμάσει ένα τάφο στο μοναστήρι Zamfira που πηγαίνω για εξομολόγηση στον π. Γαβριήλ Stoica και έγραψα πάνω στο σταυρό: Ιησού, Ιησού, Ιησού συγχώρεσαί με!
Π.Θ: Δεν μπορώ να φανταστώ το Θεό να μού λέει «Δεν σε θέλω» αφού έχω ζήσει μαζί Του όλη μου τη ζωή.
Π.Α: Μάς αγαπά τόσο πολύ και αυτό μου δίνει ελπίδα!
Π.Θ: Πάτερ, αν το αφήσουμε στο Θεό, δεν πρεπει να διστάζουμε!
Π.Α: Δεν θέλω να τ’ αφήσουμε στο έλεος του Θεού χωρίς να νοιαζόμαστε για τη ζωή και τα έργα μας. Η υπόθεση της σωτηρίας μας περιλαμβάνει και τα έργα μας και όχι μόνο τη χάρη του Θεού. Μόνο να μάς βρεί να είμαστε στο δρόμο Του. Ο αγώνας μας είναι να βρεθούμε στο δρόμο Του και να είμαστε ειλικρινείς με τον αγώνα μας!
Π.Θ: Εγώ δεν ανησυχώ γιατί έχω εμπιστοσύνη στην αγαθότητα του Θεού!
Π.Α.: Εγώ ανησυχώ αλλά ταυτόχρονα έχω και ελπίδα!
Π.Θ: Είναι εξαιρετικό να το λές αυτό γιατί ο Θεός είναι Πατέρας μας!
Π.Α: Ναι, αλλά δεν μπορώ να πώ ότι έχω τη βεβαιότητα της σωτηρίας μου!
Π.Θ: Μα γιατί δεν μπορείς να το πείς;
Π.Α: Αν μου επιτρέψει ο Θεός αυτό είναι που θα του πώ την ώρα που θα βγαίνει η ψυχή μου: «Θεε μου, σ’ ευχαριστώ που πεθαίνω μοναχός!» Αλλά έχω το λογισμό ότι τα έργα μου με οδηγούν στην Κόλαση. Αν θέλει ο Θεός να με σώσει, μπορεί να το κάνει! Αλλά δεν μπορώ να πώ με βεβαιότητα ότι θα με συγχωρέσει.
Π.Θ: Μα εγώ είμαι βέβαιος ότι μάς συγχωρεί!
Π.Α: Και εγώ ελπίζω στο Θεό: Είναι Αυτός που είπε στον Αγιο Σιλουανό: «Κράτα το νου σου στον Αδη και μην απελπίζεσαι!» Ο κόσμος δεν γνωρίζει ακόμα πόσο μάς αγαπά ο Θεός, πόσο ‘παθιασμένα’ μάς αγαπά!
Π.Θ: Βλέπεις πόσο ωραία το θέτεις.
Π.Α: Ναί, αλλά δεν μπορώ να πώ ότι έχω τη βεβαιότητα. Μόνο οι Προτεστάντες λένε ότι έχουν τη βεβαιότητα της σωτηρίας. Τα έργα μας δεν μάς σώζουν χωρίς τη χάρη του Θεού. Και η χάρις του Θεού δεν έρχεται εκτός αν υπάρχει πραγματική ταπείνωση. Μήπως μπορώ να πώ ότι είμαι ταπεινός;
ΤΕΛΟΣ