«Περί τῆς ψυχικῆς καλλιέργειας γιά τήν προσέλκυση τῆς Θείας Χάριτος»

«ὁ δέ Ἰησοῦς ἔφη αὐτῷ·

ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου

ἐν ὅλη τῇ καρδίᾳ σου καί ἐν ὅλη τῇ ψυχῇ σου

καί ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου.»

Ματθ. Κβ’: 37

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί.

Ἐάν κανείς ἀγαπήσει τόν Θεό «Ἐν ὅλη καρδίᾳ καί ἐν ὅλη τῇ ψυχῇ» (Ματθ. Κβ’: 37) καί κάνη τό πᾶν γιά νά ζήση μέ φόβο Θεοῦ, ὁ φόβος αὐτός θά τοῦ προξενήση κλαυθμό, ὁ κλαυθμός χαρά καί ἡ χαρά δύνημι μέ τή βοήθεια τῆς ὁποίας ἡ ψυχή θά καρποφορήση σέ ὅλα.

Καί ὅταν ὁ Θεός ἰδῆ τόν καρπό τῆς ὡραῖο, θά τόν δεχθῆ σάν εὐωδία καί θά χαρῆ μαζί μέ τούς ἀγγέλους του γιά ὅλα τά καλά της ἔργα. Θά τῆς δώση ἀκόμη φύλακα, ὁ ὁποῖος θά τήν προστατεύη σέ κάθε της βῆμα, γιά νά τήν ὁδηγήση στόν τόπο τῆς ἀναπαύσεως χωρίς τόν κίνδυνο νά τήν ὑποδουλώση ὁ σατανᾶς. Διότι ὅσο βλέπει ὁ διάβολος τόν φύλακα , δηλαδή τήν θεϊκή δύναμι, νά περιβάλλη τήν ψυχή, ἀπομακρύνεται. Φοβᾶται νά πλησιάση τόν ἄνθρωπο καί τήν δύναμι πού τόν περιβάλλει.

«ἐπιθυμητά ὑπέρ χρυσίον καί

λίθον τίμιον πολύν

καί γλυκύτερα ὑπέρ μέλι καί κηρίον.»

Ψαλμ. 18 : 11

Ἀγαπητοί ἐν Κυρίω, ἐσεῖς πού σᾶς συμπαθῶ, γνωρίζω ὅτι εἶσθε φίλοι τοῦ Θεοῦ. Ἐγκολπωθῆτε λοιπόν αὐτή τή δύναμι, γιά νά σᾶς φοβᾶται ὁ σατανᾶς καί νά ἐργάζεσθε πάντοτε μέ σοφία. Ὅσο αὐξάνει ἡ γλυκύτης τῆς θείας Χάριτος, τόσο θά πληθαίνη μέσα σας τούς πνευματικούς καρπούς. Ἡ γλυκύτης αὐτή γλυκαίνει «ὑπέρ μέλι καί κηρίον» (Ψαλμ. 18 : 11).

Οἱ περισσότεροι ἀπό τούς μοναχούς καί τίς μοναχές, ἐκτός ἀπό ὡρισμένους σέ διάφορα μέρη, δέν δοκίμασαν τήν μεγάλη αὐτή γλυκύτητα, διότι δέν ἀπέκτησαν τήν θεϊκή δύναμι. Δέν τούς τήν ἔδωσε ὁ Κύριος, διότι δέν καλλιέργησαν κατάλληλα τήν ψυχή τους γιά νά τήν δεχθοῦν. «Οὐκ ἔστι προσωπολήπτης ὁ Θεός» (Πράξ. Ι΄: 34). Γι᾿ αὐτό προσφέρει τήν θεϊκή δύναμι σέ κάθε ἐποχή σ᾿ αὐτούς πού ἐργάζονται γιά νά τή ἀποκτήσουν. Μόνο σ᾿ αὐτούς τήν χαρίζει.

Ἀγαπητοί, γνωρίζω ὅτι σᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός καί ὅτι καί σεῖς ἀγαπᾶτε τόν Θεό μέ ὅλη σας τήν καρδιά ἀπό τότε πού ἀρχίσατε τόν πνευματικό ἀγῶνα. Ἀλλά καί ἐγώ σᾶς ἀγάπησα μέ ὅλη μου τήν καρδιά, βλέποντας τήν ψυχική σας εὐθύτητα. Ἐγκολπωθῆτε λοιπόν τήν θεϊκή δύναμι γιά νά περάσετε ὅλα σας τά χρόνια μέ πνευματική ἐλευθερία καί νά ἐργάζεσθε εὔκολα τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

«ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατά τόν αἰῶνα

τοῦ κόσμου τούτου, κατά τόν ἄρχοντα

τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος

τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας· »

Ἐφες. Β΄: 2

Ἡ δύναμις πού προσφέρεται στόν ἄνθρωπο ἐδῶ στήν γῆ , αὐτή πάλι τόν συνοδεύει στήν ἀνάπαυσι τοῦ οὐρανοῦ μέχρις ὅτου περάση ὅλες «τίς ἐξουσίες τοῦ ἀέρος» (Ἐφες. Β΄: 2).Ὑπάρχουν πράγματι δαιμονικές δυνάμεις στόν ἀέρα, οἱ ὁποῖες ἐμποδίζουν τούς ἀνθρώπους καί δέν τούς ἀφήνουν να φτάσουν στόν Θεό. Ἄς παρακαλέσουμε λοιπόν τώρα τόν Θεό μέ ἐπιμονή, νά μή μᾶς ἐμποδίσουν νά φτάσουμε κοντά Του. Ὅσο οἱ δίκαιοι ἔχουν τήν θεϊκή δύναμι, κανείς δέν μπορεῖ νά τούς ἐμποδίση τήν ἄνοδο.

«κατατρύφησον τοῦ Κυρίου, καί δώσει σοι

τά αἰτήματα τῆς καρδίας σου.»

Ψαλμ. 36 : 4

Μέχρις ὅτου κατοικήση ἡ θεία Χάρις στόν ἄνθρωπο, ἡ ψυχή ἀγωνίζεται νά τήν ἀποκτήσει μέ τήν καταφρόνησι ὅλων τῶν ὕβρεων καί ὅλων τῶν ἐπαίνων τῶν ἀνθρώπων, μέ τό μίσος ὅλων τῶν κοσμικῶν ἀπασχολήσεων πού θεωροῦνται ἔντιμες, μέ τό μίσος κάθε σωματικῆς ἀναπαύσεως, μέ τήν κάθαρσι τῆς καρδιᾶς ἀπό κάθε ρυπαρό λογισμό ἤ κοσμικό μάταιο φρόνημα, μέ νυχθήμερες προσευχές πού συνοδεύονται μέ νηστεῖες καί δάκρυα. Τότε ὁ ἀγαθός Θεός δέν θά ἀργήση νά σᾶς δώση τήν θεία Χάρι, ὁπότε θά ζήσετε πλέον μέ ἀνάπαυσι καί ἄνεσι, θά ἀποκτήσετε μεγάλη παρρησία ἐνώπιόν Του καί θά σᾶς ἰκανοποιήση ὅλα τά αἰτήματα, καθώς ἔχει γραφή (Ψαλμ. 36 : 4).

« ταῦτα ἐμνήσθην καί ἐξέχεα ἐπ᾿ ἐμέ τήν ψυχήν μου,

ὅτι διελεύσομαι ἐν τόπῳ σκηνῆς θαυμαστῆς ἕως τοῦ

οἴκου τοῦ Θεοῦ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως καί

ἐξομολογήσεως ἤχου ἐορτάζοντος.»

Ψαλμ. 41 : 5

Ἐάν ὅμως μετά τήν ἀπόκτησί της σᾶς ἐγκαταλείψη ἡ θεϊκή θέρμη, ἀναζητήστε την πάλι καί θά ἐπιστρέψη. Ἡ θέρμη αὐτή μοιάζει μέ φωτιά πού μεταβάλλει τό ψυχρό σέ θερμό. Ὅταν λοιπόν νοιώθετε βαρειά τήν καρδιά σας, στραφῆτε πρός αὐτή καί ἐξετάστε την μέ φόβο Θεοῦ. Ἔτσι θά ἀναγκασθῆ πάλι νά θερμανθῆ καί νά πυρωθῆ μέ τήν θεϊκή φλόγα. Αὐτό ἄλλωστε ἔκανε καί ὁ προφήτης Δαβίδ. Ὅταν ἔνοιωσε τήν καρδιά του βαρειά, εἶπε: «Καί ἐξέχεα ἐπ᾿ ἐμέ τήν ψυχήν μου» (Ψαλμ. 41 : 5),

«Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων , ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου» (Ψαλμ. 142 : 5) καί τά ἀκόλουθα. Μέ τόν τρόπο αὐτό κατώρθωσε νά ξαναθερμάνη τήν καρδιά του καί νά δεχθῆ τήν γλυκύτητα τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

«ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων,

ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου,

ἐν ποιἡμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.»

Ψαλμ. 142 : 5

Ἀπό τό βιβλίο: “ΑΒΒΑΣ ΑΜΜΩΝΑΣ”

ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ – ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΩΣ ΑΤΤΙΚΗ