Πνευματικοί δεσμοί. Πνευματικός πατήρ. Δανιήλ Κατουνακιώτης. Μέρος Α'

 Πνευματικοί δεσμοί. Πνευματικός πατήρ.

 Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές
 Δανιήλ Κατουνακιώτης

  Η εξαγιασμένη προσωπικότης του γερο-Δανιήλ σκόρπιζε πολύ μακρυά τη λάμψη της. Κληρικοί, μοναχοί, λαϊκοί, διανοούμενοι, από πολλά μέρη της Ελλάδος, εκαυχώντο ως πνευματικά του τέκνα, και ακολουθούσαν πιστά τις νουθεσίες του.
   Στη Θεσσαλονίκη μεταξύ πολλών ξεχώριζε ο Νικόλαος Ρέγκος, ανώτερος ταχυδρομικός υπάλληλος, άνθρωπος μεγάλης πίστεως και αρετής. Κινούμενος από ένθεο ζήλο αφοσιώθηκε στο κήρυγμα και ανεδείχθη έξοχος λαϊκός Ιεροκήρυξ. Στο Ναό που εκήρυττε – στον Άγιο Χαράλαμπο που ήταν Σιμωνοπετρίτικο Μετόχι – συγκέντρωσε τους πιο καλούς χριστιανούς της πόλεως. Εξέδιδε και το περιοδικό «Χριστιανισμός».
Η αφοσίωσή του στο Γέροντα πλησίαζε τα όρια της λατρείας. «Ώμνυε» στο όνομά του. Σε κάποια φωτογραφία του σταλμένη στα Κατουνάκια, είχε γράψει τα εξής ενδεικτικά της απεριορίστου ευγνωμοσύνης του: «Τω σεβαστώ πνευματικώ μου Πατρί τω μετά Θεόν και την Παναγίαν Παρθένον σωτήρι μου και ποδηγετήσαντί με τον αμαρτωλό εις την αληθή σωτήριον οδόν».
   Ό, τι χρειαζόταν ο Γέροντας, όπως λ.χ. τακτοποίηση εκδοτικών υποθέσεων, ο Νικόλαος ήταν ολοπρόθυμος να τον εξυπηρετήσει. Ήταν έτοιμος και να θυσιασθεί ακόμη. Και ο πνευματικός του πατήρ συγκινημένος ανέπεμπε στον Κύριον τις πιο ένθερμες προσευχές:
   «Ω Κύριε! Συ ο ευλογών και χαριτώνων τους πιστούς δούλους και θεράποντάς Σου˙ ποίους; Εκείνους οίτινες δια την αγάπην Σου κόπτουσι το οικείον θέλημα και φρόνημα, και έχουσιν εγκόλπιον την αγνήν υπακοή και μακαρίαν ταπείνωσιν, Συ Εύσπλαχνε και Οικτίρμων, επίβλεψον και επί τον δούλον σου, το πνευματικόν μου τέκνον Νικόλαον και εις την κατ’ οίκον αυτού εκκλησίαν και εις όλην την εν Χω αυτής αδελφότητα… ίνα μη δελεασθώσιν από τας δεξιάς και αριστεράς παγίδας του διαβόλου, και χάρισαι αυτοίς τα προς σωτηρίαν αιτήματα και ζωήν την αιώνιον.
   »Και καθώς εμακάριζες τους πτωχούς τω πνεύματι, τους τε πραείς και καθαρούς τη καρδία και τους πιστεύοντάς Σε ειλικρινώς, ούτω και τανύν ικάνωσον και χαρίτωσον τον δούλον Σου ταπεινόν Νικόλαον και άπασαν την ακολουθούσαν αυτώ συνοδείαν με εκείνα τα υπερφυή χαρίσματα τα οποία διά των Ιερών Αποστόλων σου ενήργεις εις την οικίαν Στεφανά και πλείστων τοιούτων οικογενειών, αίτινες ηκροάζοντο ευλαβώς το κήρυγμα των ιερών Μαθητών Σου».
   Ο θάνατος του Γέροντος υπήρξε διά τον Νικόλαον το πιο λυπηρό γεγονός της ζωής του. Και όταν έπειτα από αρκετά χρόνια επισκέφθηκε την Καλύβη των Δανιηλαίων, περιέλουσε τη σεπτή κάρα του με ποταμούς δακρύων και με πολύτιμο μύρο που το είχε φέρει επίτηδες μαζί του.
   Ο Νικόλαος Ρέγκος μέχρι τέλους της ζωής του ακτινοβολούσε αρετή, συγχωρητικότητα, αγιοσύνη. Σε ορισμένες περιπτώσεις και πνεύμα προφητείας. Προείπε ορισμένα γεγονότα μελλοντικά, και τα λόγια του βρήκαν πλήρη επαλήθευση. Σχετικά μας ομίλησε η κόρη του Άννα, που προ καιρού έτυχε να τη συναντήσουμε.
   Στα κατάλοιπα του Γέροντος σώζονται πολυάριθμες επιστολές προς αυτόν, δείγμα του στενού δεσμού που ανεπτύχθη μεταξύ τους. Ορισμένα αποσπάσματα από τις επιστολές αυτές παραθέτουμε και στο τέλος του παρόντος βιβλίου.
   Στην Πάρο, ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος και οι άλλοι πατέρες της Λογγοβάρδας έπαιρναν κατευθύνσεις από το γερο-Δανιήλ. Μεταξύ τους είχε αναπτυχθεί μεγάλος πνευματικός σύνδεσμος και αλληλογραφούσαν συχνά.

Ἀπό το βιβλίο 

Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές

Δανιήλ Κατουνακιώτης

σελ. 67-71

Ἐκδόσεις 

Ἱ. Μονής Παρακλήτου 2005

Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου :  Ἀναβάσεις

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης 

ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.