Μοναχική ζωή. Πνευματικά ύψη. Δανιήλ Κατουνακιώτης.

Μοναχική ζωή

  Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές
 Δανιήλ Κατουνακιώτης

   Ο μοναχικός βίος είναι το μέγα εκπαιδευτήριον, όπου διδάσκεται η απλανής κατά Θεόν βιοτή και λειτουργείται εν πάσιν η ευαγγελική ακρίβεια.
   Διά του μοναχικού βίου δύναταί τις να διαφύγει τας διαφόρους πάγας (παγίδας) του δολομήτου Σατάν και τας πολυπλόκους πλεκτάνας του εφαρμάτου βίου και να εξασκήσει βίον ενάρετον σύμφωνον της ευαγγελικής τελειότητος.
   Οι θεοφόροι της Εκκλησίας Πατέρες πρώτον θεμέλιον έθεντο εις τον Μοναχικόν βίον την μακαρίαν υπακοήν, ήτις συμβαδίζει με την πτωχείαν του πνεύματος ήτοι με τον πρώτον μακαρισμόν.
   Η υπακοή, ήτις ωρίσθη εν τω μοναχικώ ορίζοντι, εκτίλλει ριζηδόν όλας τας ορμάς της κενοδοξίας και αναριθμήτους πλεκτάνας του δαίμονος, και ποιεί τον εργάτην αυτής πτωχόν τω πνεύματι, πράον κατά την καρδίαν, πενθικόν, ελεήμονα, ειρηνοποιόν, και εν ενί λόγω ποιεί αυτόν πληρωτήν των θείων του Χριστού μακαρισμών.
   Η σιωπή μεταξύ των μοναχών να γίνηται μετά πλήρους αγάπης και ουχί μετά σκυθρωπότητος και περιφρονήσεως.
   Καθώς ο ρύπος ακολουθεί τω σώματι και ο ιός (σκουρία) τω σιδήρω, τοιουτοτρόπως και η εκ της Μονής προέλευσις του Μοναχού δύναται να ρυπώσει την της ψυχής αυτού ευγένειαν.
   Όταν, μοναχέ, συναντήσεις εις τον δρόμον κάποιον άλλον μοναχόν, ο οποίος αρχίζει να σε ερωτά, πως σε ονομάζουν, από ποίαν συνοδείαν είσαι κλπ., να του απαντάς συνετά και «κοφτά». Εσύ όμως να αρχίσεις να του υποβάλλεις παρομοίας ερωτήσεις. Το ιδικόν σου το κλειδί να μη ανοίγει την πόρταν του άλλου.

Πνευματικά ύψη

   Όταν φθάσει ο Χριστιανός εις την καθαρότητα της καρδίας, τότε εκπλήρωσε πάσας τας εντολάς του Κυρίου και τότε ο τοιούτος «τον Θεόν όψεται», ήτοι καθορά εναργώς τας εν τη καρδία αυτού ενεργείας του Αγίου Πνεύματος, εξ ου φωτιζόμενος γίνεται απλανής οδηγός των άλλων και κατανοεί τους τε αποκρύφους λόγους της θείας Γραφής και την φύσιν ουχί μόνον των όντων, αλλά και την φύσιν της αληθείας και κατ’ ακολουθείαν φθάνει εις την διόρασιν, προόρασιν και απάθειαν, εξ ης η ενέργεια των θείων Αποκαλύψεων και θαυμάτων.
   Όσοι διέπρεψαν εν παρθενία και αγιότητι και ηξιώθησαν πολλών Πνευματικών χαρισμάτων, αυτοί ούτοι διά της προστασίας της Κυρίας ημών Θεοτόκου τα ηξιώθησαν.
   Διά να διατηρηθεί άρρυπος η αγωνιζομένη παρθένος οφείλει από παντός άλλου να έχει έξοχον ευλάβειαν εις την Κυρίαν Θεοτόκον, ην θερμώς να επικαλείται, διότι το της παρθενίας άφθαρτον ένδυμα, ουχί διά των ατομικών αγώνων και ασκήσεων κατορθούται – οι οποίοι και ούτοι πρέπει να συνακολουθώσιν – αλλά κυρίως διά της χάριτος της Αειπαρθένου Μαρίας, ήτις είωθεν (συνιθίζει) αγνίζειν τας ψυχάς των παρθένων.
   Να προσέχει πολύ εκείνος ο οποίος ασκεί παρθενίαν, όπως καθαίρει την ψυχήν από τους της ηδυπαθείας λογισμούς, τους οποίους προβάλλει ο κακομήχανος εν τη διανοία προς ρυπασμόν της ψυχής. Τον τοιούτον λογισμόν δύναται να αποβάλλει διά μέσου της «ευχής» και της επικλήσεως του ονόματος της Κυρίας ημών Θεοτόκου, ήτις οίδεν αγνίζειν τας ψυχάς των όντως παρθένων.

Ἀπό το βιβλίο 

Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές

Δανιήλ Κατουνακιώτης

σελ. 110-111

Ἐκδόσεις 

Ἱ. Μονής Παρακλήτου 2005

Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου :  Ἀναβάσεις

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης 

ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.