Άγγελος ειρήνης και αγάπης. Σύγχρονες Αγιορείτικες μορφές. Δανιήλ Κατουνακιώτης. Μέρος Α'

Άγγελος ειρήνης και αγάπης

Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές
 Δανιήλ Κατουνακιώτης

   Όχι μόνο τους χτυπημένους από την υπερηφάνεια και την πλάνη, αλλά κι εκείνους που υπέφεραν από το πνεύμα της θλίψεως έσωζε ο γερο-Δανιήλ με τους θεόπνευστους λόγους του, όπως συνέβη και με τον π. Κορνήλιο.
   Ο π. Κορνήλιος, Ιερομόναχος, ξεκίνησε από το Άγιον Όρος για το Σινά. Ήταν αρκετά προχωρημένος στα χρόνια και με την υγεία κλονισμένη. Σκέθφηκε λοιπόν, ν’ αγόραζε μίαν αναπαυτική Καλύβη στο Όρος για να περνούσε ήσυχα τα τελευταία χρόνια του. Με την προοπτική αυτή έκανε ένα ταξίδι στο Σινά να ζητήσει από τους εκεί πατέρες χρηματική ενίσχυση. Όλα εξελίχθηκαν ομαλά. Γεμάτος ικανοποίηση ο παπα-Κορνήλιος πήρε το δρόμο της επιστροφής βλέποντας το σχέδιό του να πραγματοποιείται. Η χαρά του όμως μετεβλήθη απότομα σε λύπη: Στο δρόμο της επιστροφής του επετέθησαν ληστές. Του έκλεψαν τα χρήματα και λίγο έλειψε να τον σκοτώσουν. Γύρισε λοιπόν στο Άγιον Όρος σωματικά και ψυχικά ένα ράκος. Η δοκιμασία αυτή τον είχε κυριολεκτικά τσακίσει. Κάποιος έπρεπε να βρεθεί για να στηρίξει τον «συντεθλασμένον κάλαμον». Ο καταλληλότερος ήταν ο γέροντας. Δεν μπόρεσε να επισκεφθεί αμέσως τον αδελφό όταν έμαθε τη συμφορά του γιατί ήταν άρρωστος, πεσμένος στο κρεβάτι. Η αγάπη του όμως του έδωσε κουράγιο, και βρήκε τον τρόπο να πλησιάσει τον πόνο του αδελφού.
Δεν ησύχαζε ποτέ ο γερο-Δανιήλ μπροστά στις δοκιμασίες και τους πειρασμούς του «πλησίον». Θυσίαζε κόπο και χρόνο και δύναμη για να βοηθήσει τις ψυχές. Είχε σύνθημά του: «Η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής…». Ανασηκώθηκε λίγο στο κρεβάτι, πήρε χαρτί και μολύβι και έγραψε μία υπέροχη παρηγορητική επιστολή. Μεταφέρουμε μερικά αποσπάσματα:
   «Τω εν Ιερομονάχοις Σεβαστώ Κορνηλίω προσκυνώ. »
  …Η πικρά αυτή αγγελία μεγάλως συνεκίνησε την ταπεινήν μου ψυχήν και καρδίαν…, πλην αι αναμνήσεις πολλών Ιστορικών της Θείας Γραφής χωρίων με παρεθάρρυνον, ειδώς ότι τοιαύτα παραπλήσια, και έτερα μάλλον δεινοπαθέστερα θλιβερά πεπόθανσι πολλοί εκ των παλαιοτέρων Αγίων και Δικαίων, άτινα οικονομικώς υπό της Θείας Προνοίας ενηργήθησαν, και αντί βλάβης μέγαν πνευματικόν πλούτον ωνήσαντο οι μακάριοι δοξασθέντες και μετά θάνατον…
   »…Τότε μόνον δύναται η λύπη να έχει ισχύν καθ’ ημών, όταν οικειοθελώς πράττωμεν το κακόν και επιτηδεύωμεν παν είδος αμαρτίας. Τότε οφείλομεν οδυνάσθαι και μετανοείν, όσα δε ανάγονται προς τη θλίψην του σώματος, αυτά ταύτα σωτηρίαν κατεργαζόμενα οφείλομεν μη αποστέργειν, αλλ’ εναγκαλίζεσθαι…
   »…Ας ενδείξη, εκλιπαρώς, και η Υμετέρα Πανοσιότης κατ’ αυτήν την σωτήριον εποχήν υπομονήν τελείαν αφορώσα εις μόνον το έλεος του Θεού, και ελεύσεται ήμαρ καθ’ ο αμειφθήσεται η ψυχή της υπερπλουσίως.
   »Ως σκιαγραφίαν δε τινα της ρηθείσης ωφελείας καταθέτω το εφεξής υπόδειγμα. Εάν κατά την εκ του Σινά επάνοδον υμών εβλέπετε κατά την παραθαλασσίαν της Αιγύπτου πλήθος Χριστιανών αιχμαλώτων απαγομένων εις τα απώτατα της Αφρικής μέρη και διέκειντο ούτοι εν λιμώ, εν γυμνότητι και εν δίψει, και το δή χείριστον επηπειλείτο ου μόνον η ζωή αυτών, αλλά και η Ορθόδοξος αυτών ομολογία, και η Υμετέρα Πανοσιότης υπό φιλανθρωπίας και απεριγράπτου συγκινήσεως ορμωμένη έδιδεν άπαν το χρήμα Αυτής και ό,τι έτερον είχε και εξηγόραζε τους δυστυχείς, δεν ήθελεν τόσον ωφελήση εαυτήν, όσον θα ωφεληθή ήδη υπομένουσα και δοξολογούσα τον Κύριον.
   »Ταύτα τα ταπεινά μου θρυλήματα πέμπω Υμίν προς μικράν ψυχαγωγίαν Σας, και επιφυλάσσομαι υγείας ούσης προσεχώς όπως και προσωπικώς σας επισκεφθώ και παραμυθηθώμεν τω πνεύματι.
                                         

  Της Σεβαστής μοι Υμετέρας Πανοσιότητος

     Ο ελάχιστος εν Χω αδελφός

      Δανιήλ Μοναχός Αγιογράφος

Εν Κατουνακίοις τη 17 7βρίου 1894».

Ἀπό το βιβλίο 

Σύγχρονες Ἁγιορείτικες μορφές

Δανιήλ Κατουνακιώτης

σελ. 62-65

Ἐκδόσεις 

Ἱ. Μονής Παρακλήτου 2005

Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου :  Ἀναβάσεις

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης 

ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.