Κάποιο πνευματικό τέκνο του Γέροντα Επιφανίου Θεοδωροπούλου σημειώνει:Θυμάμαι την ακόλουθη συζήτηση με τον Γέροντα, όταν ήμουν υποψήφιος φοιτητής:
– Πάτερ, ένας συνυποψήφιος στο φρoντιστήριο, στις συζητήσεις
μας, από ΄δω το φέρνει, από ΄κει το πάει, όλο με παροτρύνει να βρω
φιλενάδα. Βέβαια δεν με επηρεάζει, αλλά με ενοχλεί. Τί να του πω για να
σταματήση; – Έχει αδελφή ο φίλος σου;
– Έχει, πάτερ.
– Να του κάνης ό,τι έκανε κάποιος σημερινός Επίσκοπος σε
φίλο του για τον ίδιο λόγο. Πές του: Εντάξει! Θα μου κάνης όμως ένα
χατήρι. Με ξέρεις τί καλό παιδί είμαι. Θα μου δώσης, λοιπόν, για ένα
βράδυ την αδελφή σου. Πες του έτσι και βλέπουμε στη συνέχεια.
– Την άλλη μέρα έθεσα σε άμεση εφαρμογή το σχέδιο του Γέροντα. Ο φίλος άρχισε τα συνηθισμένα του.
– Λοιπόν, φίλε μου, του είπα, τί να ψάχνω να βρω φιλενάδα; Δεν μου δίνεις γι΄ απόψε την αδελφή σου και μετά βλέπουμε;
Ο φίλος τραβήχθηκε προς τα πίσω σοκαρισμένος! Κι αμέσως αντέδρασε:
– Όχι, ρε, και την αδελφή μου; Τι το περάσαμε;
– Γιατί όχι την αδελφή σου; απάντησα εγώ. Μήπως και η άλλη,
την οποία θες να βρω, δεν είναι αδελφή ή κόρη κάποιου; Γιατί, βρε Χ, την
αδελφή του άλλου τη θέλεις για να διασκεδάσης και τη δική σου την
προστατεύεις; Βλέπεις ότι είσαι λάθος;
Από τότε ο Χ σφίγγα περί φιλενάδας. Χαρούμενος εγώ ανέφερα στον π. Επιφάνιο το αποτέλεσμα:
– Γέροντα, το σχέδιο έδρασε σαν κεραυνός!
Και ο Γέροντας χαμογελαστός:
– Εμ, τί νόμιζε ο νεαρός;
Από το βιβλίο του π.Επιφανίου Θεοδωρόπουλου ‘«Υποθήκες Ζωής»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου