ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

— anaxoriti

Ι Ε Ρ Α  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Σ  Φ Λ Ω Ρ Ι Ν Η Σ  Π Ρ Ε Σ Π Ω Ν  κ Ε Ο Ρ Δ Α Ι Α Σ
Ι . Ν .  Α Γ Ι Ο Υ  Ι Ω Α Ν Ν Ο Υ  Π Ρ Ο Δ Ρ Ο Μ Ο Υ  Π Τ Ο Λ Ε Μ Α Ϊ Δ Ο Σ

Ἀ π ό  τ ό ν  π λ ο ῦ τ ο  κ α ί  τ ή  σ ο φ ί α  τ ῶ ν  Π α τ έ ρ ω ν
Φ 015ο, 16η Ἀπριλίου 2000, Ἐκκλ. Ἔτος Α΄ αφ 02ο
Γνωρίζουμε τήν ἁμαρτία;
Εἶναι πολύ φοβερό πράγμα ἡ ἁμαρτία, ἀλλά καί
βαριά ἀρρώστια τῆς ψυχῆς ἡ παρανομία, γιατί
ἐξασθενεῖ τή δύναμή της καί γίνεται αἰτία νά
κολασθεῖ στήν αἰώνια φωτιά.
Πολύ φοβερό κακό λοιπόν ἡ ἁμαρτία, ὅπως εἴπαμε,
ἀλλά ὄχι ἀθεράπευτο· φοβερό γιά ἐκεῖνον πού τό
κατέχει, ἀλλά εὐκολοθεράπευτο γιά ἐκεῖνον, πού τό
ἀποβάλλει μέ τή μετάνοια.
Ὑπόθεσε ὅτι κάποιος κρατάει στό χέρι του φωτιά.
Ὅσο κρατάει τό πύρινο κάρβουνο ὁπωσδήποτε καίεται.
Μόλις ὅμως πετάξει τό κάρβουνο, ἀπομακρύνει
συγχρόνως κι αὐτό πού τόν καίει.
Ἄν κάποιος νομίζει, ὅτι δέν καίεται ἁμαρτάνοντας,
σ’ αὐτόν ἡ Γραφή λέει· μπορεῖ νά βάλει κανείς
ἀναμμένα κάρβουνα στόν κόρφο του καί νά μήν κάψει
τά ροῦχα του;
Γιατί ἡ ἁμαρτία καίει φοβερά· ἀποδυναμώνει τά
νεῦρα τῆς ψυχῆς· συντρίβει τά νοητά ὀστᾶ τῆς
διάνοιας· συσκοτίζει τή φωτεινότητα τῆς καρδιᾶς.
Τί εἶναι ἡ ἁμαρτία;
Εἶναι ζῶο; Εἶναι ἄγγελος; Εἶναι δαίμονας; Τί εἶναι
αὐτό πού ἐνεργεῖ; Ἄνθρωπέ μου, δέν εἶναι ἐχθρός
ἐξωτερικός πού σέ ἀντιμάχεται, ἀλλά δικό σου
γέννημα, πού ξεφυτρώνει αὐτοπροαίρετα ἀπό μέσα σου.
Κοίταζε μέ καθαρά μάτια καί δέν θά ἔχεις κακή
ἐπιθυμία. Φέρνε στό νοῦ σου τή μέλλουσα κρίση καί
τότε δέν θά κυριαρχήσει σέ σένα οὔτε πορνεία, οὔτε
μοιχεία, οὔτε κανένα ἄλλο ἀπ’ τά παρανομήματα.
Ὅταν ὅμως λησμονήσεις τόν Θεό, τότε ἀρχίζεις νά
σκέπτεσαι πονηρά καί νά κάνεις παρανομίες.
Χρειάζεται προσοχή
Δέν εἶσαι ὅμως ἐσύ μόνο ἀρχηγός τοῦ λογισμοῦ.
Ὑπάρχει καί κάποιος πολύ κακός ὑποβολέας.
Ὑποβάλλει βέβαια ἐκεῖνος τίς κακές ἐπιθυμίες, ἀλλά
δέν ἐπικρατεῖ μέ τή βία σ’ ἐκείνους πού δέν πείθονται.
Γι’ αὐτό ὁ Ἐκκλησιαστής λέει· Ἄν μπεῖ μέσα σου
πνεῦμα διαβολικό, μή τοῦ παραχωρεῖς τόπο στήν
καρδιά σου. Ἐάν τοῦ κλείσεις τήν πόρτα καί τό
ἀπομακρύνεις ἀπό κοντά σου, δέ θά σέ βλάψει.
Ἐνῶ ἄν δεχθεῖς μέ ἀδιαφορία τήν κακή ἐπιθυμία,
ριζώνει μέ τούς λογισμούς μέσα σου, αἰχμαλωτίζει τή
διάνοιά σου καί σέ ρίχνει μέσα σέ βόθρο γεμάτον ἀπό
κακά.
2
Ἄς μή ξεγελιόμαστε
Ἀλλά ἴσως πεῖς· Ἐγώ εἶμαι πιστός καί δέν μπορεῖ
νά μέ νικήσει ἡ ἐπιθυμία, ἔστω κι ἄν τή φέρνω συχνά
στό νοῦ μου.
Ξεχνᾶς ὅμως, ὅτι ἡ ρίζα πού ἐπιμένει πολλές φορές,
σπάζει ἀκόμα καί τήν πέτρα; Μή δέχεσαι τό σπόρο,
γιατί θά σοῦ σπάσει τό σπόρο τῆς πίστεως.
Βγάλε ἀπ’ τή ρίζα του τό κακό, πρίν ἀκόμα ἀνθίσει,
γιατί ἄν στήν ἀρχή ἀδιαφορήσεις, τότε ὑπάρχει φόβος,
νά χρειασθεῖς τσεκούρι καί φωτιά.
Ὅταν ἀρχίζεις νά ἔχεις ἐνοχλήσεις στά μάτια σου,
θεράπευσέ τα ἀμέσως, γιά νά μή φτάσεις νά ζητᾶς
γιατρό, ὅταν θά ἔχεις τυφλωθεῖ τελείως.
Ποιός εἶναι ὁ ἀρχηγός;
Ἀρχηγός λοιπόν τῆς ἁμαρτίας καί πατέρας τῶν
κακῶν λογισμῶν εἶναι ὁ διάβολος.
Αὐτός βάζει μέσα σ’ ἐκείνους, πού πείθονται σ’
αὐτόν, τίς ἐπιθυμίες· ἀπ’ αὐτόν προέρχεται ἡ μοιχεία,
ἡ πορνεία, ἀλλά καί κάθε κακό.
Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ ὁ προπάτοράς μας Ἀδάμ μέ τήν
παρακοή διώχτηκε ἀπ’ τόν Παράδεισο, πού ἀπό μόνος
του παρήγαγε θαυμάσιους καρπούς, καί τόν ἀντάλλαξε
μέ τή γή πού φυτρώνει ἀγκάθια.
3
Δέν ὑπάρχει λύσις;
Ἄς μήν ἀπελπιζόμαστε ἀδελφοί μου. Ἄς μήν
ρίξουμε τούς ἑαυτούς μας σέ κατάσταση ἀπελπισίας.
Διότι εἶναι φοβερό νά μήν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στήν
ἐλπίδα τῆς σωτηρίας· γιατί αὐτός πού δέν περιμένει
σωτηρία, ρίχνεται ὁλόψυχα στό κακό· ἐνῶ ὅποιος
ἐλπίζει στή θεραπεία του, φροντίζει πάρα πολύ τόν
ἑαυτό του.
Διότι κι ὁ ληστής, πού δέν περιμένει χάρη, φτάνει
σέ ἀπόγνωση· ὅταν ὅμως ἐλπίζει νά λάβει συγχώρηση,
πολλές φορές ὁδηγεῖται στή μετάνοια.
Ἄν τό φίδι ἀποβάλλει ἀπό πάνω του τό γερασμένο
δέρμα του, ἐμεῖς δέν θ’ ἀποβάλλουμε τήν ἀμαρτία; Ἄν
ἡ γεμάτη ἀγκάθια γῆ, ὅταν ὀργανωθεῖ καλά, γίνεται
καρποφόρα, γιά μᾶς εἶναι ἀκατόρθωτη ἡ σωτηρία;
Εἴμαστε πλασμένοι γιά σωτηρία ἀρκεῖ νά τό θέλουμε.
Ὁ Θεός εἶναι φιλάνθρωπος
Ὅλα τ’ ἁμαρτήματά μας δέν ξεπερνοῦν τό μέγεθος
τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ. Τά τραύματά μας δέν
νικοῦν τή μεγάλη πεῖρα τοῦ ἀρχιάτρου. Ἄς
παραδώσουμε μόνο τόν ἑαυτό μας μ’ ἐμπιστοσύνη στόν
μεγάλο γιατρό καί θά γευθοῦμε τή σωτηρία μας.
Κυρίλλου Ἱεροσολύμων
Β΄ Κατήχησις Φωτιζομένων
4