Όταν συσταλεί ο νους, επιστρέφει ξανά
στην φυσιολογική του κατάσταση. Όμως, όπως όταν βουτήξεις ένα σφουγγάρι
σ’ ένα μυροδοχείο και μετά το στίψεις, εκείνο το άρωμα κολλά γερά και
δεν βγαίνει, έτσι και ο νους γεμίζει μέσα του από το θείo μύρο. Μπορεί
την ημέρα να δουλεύεις εργόχειρο, στον κήπο, στα ντουβάρια, ο νους
όμως, όπως είναι ποτισμένος βαθιά με τη γλυκύτητα του θείου μύρου και
χωρίς να θέλει, εύχεται αδιάλειπτα και συχνά-πυκνά ξεχειλούν γλυκύτατα
δάκρυα, από μόνη την ενθύμηση του Χριστού ή της Παναγίας μας.
Γέροντας Χαράλαμπος Διονυσιάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου